99142

►    Obecne w nim były wartości stanowiące o istocie współczesnych stosunków międzynarodowych

►    Suwerenność państwa, system sojuszy, idea równowagi sił. traktowane instrumentalnie jako gwarancje bezpieczeństwa, poszerzania teiytorium lub środek zapobiegający pojawianiu się ewentualnego hegemona w systemie międzynarodowym

►    Wojny w XVI i XVII wieku kształtują układ sił wykluczający dominację któregoś z ówczesnych mocarstw (Francji. Austrii. Rosji, Prus i Anglii)

►    Kończy się okres dominacji mocarstw europejskich do systemu międzynarodowego wkracza Ameryka wypowiadająca posłuszeństwo Wielkiej Brytanii

►    Od pokoju westfalskiego wartością podstawową staje się w europejskiej dyplomacji pojęcie „racji stanu'' usprawiedliwiające każde działanie, które utrwalałoby i powiększałoby potęgę państwa

►    Głównym celem państw słabszych staje się przeciwstawienie się dążenia do dominacji państw silniejszych i ambitnych - poprzez tworzenie szerokich koalicji nawet kosztem państw trzecich

►    Wzrasta świadomość i znaczenie środowiska dla przetrwania państwa

►    Okoliczność ta sprawiała, że zjawisko równowagi sił nabierało cech większej stabilności -zamiast przywracać poliarchiczność środowiska koncentrowano się na jego utrwalaniu

►    Poliarchiczność systemu międzynarodowego (wysoki stopień jego anarchizacji) upodabniały system do współczesnego modelu

►    Jednocześnie chroiu i utrwala ideę suwerennego terytorialnie państwa

►    Anarchizacja systemu była skutkiem częstych wojen, nietrwałych sojuszy i tworzącego się w Europie i na świecie nowego układu terytorialnego

►    Epoka Oświecenia cechuje się fascynacją idei suwerenności, wojny, rewolucji politycznej i przemysłowej, liberalizmu gospodarczego

►    Mocarstwem światowym staje się Wielka Brytania skutecznie tywalizująca z Francją (wojny 1688-1792) o prymat na kontynencie

►    Konflikt kończy się zmierzchem potęgi kolonialnej Francji

►    Wzrasta potęga Rosji, przejściowo Szwecji i Austrii, a także Niemiec po zjednoczeniu w roku 1871 r.

Geopolityka

►    Od XVIII w. w język polityki i stosunków międzynarodowych wpisuje się pojęcie geopolityka

►    Użyte po raz pierwsze w 1899 r. przez Rudolfa Kjellena i rozwijane w początkach XX w. przez H. J. Mackindera, A. T. Mahana, K. Haushofera, F. Ratzela

►    Geopolityka staje się nauką zgłębiającą powiązania ziemi z wydarzeniami politycznymi; polityczne organizacje przestrzenne i ich struknirę

►    Od przełomu XVII i XVIII jest ona podstawowym elementem strategii uzasadniającej gwałtowną ekspansję terytorialną Rosji i Niemiec oraz ich mocarstwowy status

►    Geopolityka dzieli się na geopolitykę akademicką i geopolitykę stosowaną.

►    Geopolityka akademicka jest interdyscyplinarną nauką, która bada związki i zależności pomiędzy powstawaniem i funkcjonowaniem państw a wpływem na to czynników geograficznych i czasowych

►    Geopolityka stosowana jest uiElodą piowadzema polityki międzynarodowej, .opartej, przede.

wszystkim m dgtermiiiizmie geo&rafięzuyin

►    Jej fundamentem jest myślenie w kategoriach przestrzennych. Relacje państw postrzega ona w kategoriach konfliktów interesów i nieustannej rywalizacji o wpływy.

►    Ratzel, niemiecki geograf, stworzył geopolityczne podwaliny pod niemiecką koncepcję M i ttel europy.

►    Powiązał ściśle dążenia polityczne z determinantem geograficznym.

►    Mahan, amerykański admirał, stworzył koncepcję przewagi potęgi morskiej nad lądową

►    Jego koncepcje odnoszące się do ameiykańskiej supremacji są nadal stałym elementem kształcenia oficerów i dyplomatów w Stanach Zjednoczonych.