MIESIĘCZNIK POŚWIĘCONY SPRAWOM POLSKIEGO PRZEMYSŁU CHEMICZNEGO, WYDAWANY STARANIEM STOWARZYSZENIA „CHEMICZNY INSTYTUT BADAWCZY" WE LWOWIE, Z ZASIŁKIEM MINISTERSTWA WYZNAŃ RELIGIJNYCH I OŚWIECENIA PUBL.
NR. 3.
LWÓW. MARZEC 1923
ROCZNIK VII.
REDAKTOR: PROF. DR KAZIMIERZ KLING
TREŚĆ Nr. 3: Prof. Dr. J. Tokarski: O fosforytach polskiego Podola, str. 57. — R. Dobrowolski: Szczegółowe analizy kilku typowych gatunków małopolskich rop naftowych, str. 68. — Polska bibljografja chemiczna, str. 75. Ze spraw gospodarczych, handlowych i organizacyjnych, str. 78.
PROF. DR. JULJAN TOKARSKI.
Powszechnie są znane i zrozumiałe powody, dla których „kwestja fosforowa" wysunęła się w ostatnich czasach w Polsce na czoło zagadnień przemysłowo-ekonomicznych Państwa. Miarą zaś „głodu fosforowego", żywo odczuwanego w kołach przemysłu chemicznego, była dyskusja w dniu 12. września* 1922 r. we Lwowie, na posiedzeniu Związku Wielkiego Przemysłu Chemicznego Państwa Polskiego, która po znanym referacie prof. M o-ścickiego na temat „celowej rozbudowy przemysłu chemicznego w Polsce", jakby odruchowo stanęła pod znakiem „fosforowym". Spadek waluty oraz olbrzymie zapotrzebowanie — czynniki ów „głód" wywołujące musiały również rozwinąć inicjatywę w kierunku jego zaspokojenia — czyli przede-wszystkiem w kierunku prób uniezależnienia się od importu surowca fosforowego zagranicznego. Tego rodzaju próby mają w Polsce już swoją historję. Po raz pierwszy zabrał głos w tej sprawie jeszcze w r. 1879 znany, wybitny geolog polski Fr. Bieniasz, autor I. zeszytu Atlasu geologicznego Podola,