1687289245

W kontekście w którym syn powtarza klasę, bo w ubiegłym roku miał cztery oceny niedostateczne, jego wypowiedź wydaje się naruszać maksymę sposobu. Jej eksploatacja może pozwolić ojcu odnaleźć sugerowane znaczenie: w tym roku jego syn też będzie miał kłopoty z promocją do następnej klasy, choć tym razem pewnie nie będzie już miał czterech ocen niedostatecznych. Maksyma sposobu służy też jako eleganckie wyjaśnienie zjawiska asymetrii koniunkcji w pewnych wypowiedziach. (13) opisuje typową sekwencję zdarzeń podczas, gdy odwrotna koniunkcja (14) jest dziwaczna, wręcz na granicy sensowności. Podobnie (15) i (16) choć oba całkiem poprawne i sensowne wydają się sugerować całkiem odmienne znaczenia. Wypowiadanie koniunkcji dwóch zdań jest sposobem mówienia stosowanym przede wszystkim wtedy, kiedy chcemy zasugerować, że zdarzenia opisywane przez składowe występują w takiej samej kolejności czasowej, w jakiej wypowiadane są zdania w koniunkcji. Jest to sposób mówienia - reguła użycia języka. Nie działa ona zatem na poziomie semantyki, lecz na poziomie pragmatyki.

(13)    Wstał z łóżka i ubrał się.

(14)    Ubrał się i wstał z łóżka.

(15)    Wyszła za mąż i urodziła dziecko.

(16)    Urodziła dziecko i wyszła za mąż.

Czysto semantyczne rozwiązanie tego problemu nie jest szczególnie eleganckie. Spójnik “i” traktuje się wtedy po prostu jako wieloznaczny. Rozwiązanie wynikające z maksymy sposobu jest proste i eleganckie. W literalnym (semantycznym) znaczeniu koniunkcja jest symetryczna, jest wyrażeniem jednoznacznym dokładnie odpowiadającym logicznej charakteryzacji koniunkcji jako spójnika prawdziwościowego. Koniunkcja jest więc prawdziwa dokładnie wtedy, kiedy prawdziwe są jej składowe. Ewentualny brak symetrii ma swoje przyczyny w implikaturze: różnicy pomiędzy znaczeniem literalnym a znaczeniem sugerowanym. Tam gdzie kontekst jest nieistotny, symetria będzie na ogół zachowana. W języku nauki, w którym formułowane jest prawo, koniunkcja będzie symetryczna, prawo nauki nie może zależeć od kontekstu. W przypadku wypowiedzi zależnych od kontekstu, kontekst może wraz ze wspólnie zakładaną wiedzą i celami konwersacyjnymi zmodyfikować znacznie literalne poprzez dodanie warunków ograniczających, które nadają mu znaczenie spójnika następstwa czasowego ”a potem”, a czasem nawet wynikania ” a zatem”.

Maksyma ilości najlepiej poznana spośród wszystkich maksym (ZK). Najczęściej dotyczy ona wypowiedzi, które mówią o ilości: