1687289522

94 Na własnem gospodarstwie.

daje się, że oddział kawalerji hasa nad naszemi głowami.

— Siki, wołam, — Siki! Zlituj się nad nami!

W szerokiej szparze, znajdującej się wprost nad mojem łóżkiem, ukazuje się jedno oko, łagodne, ciekawe oko małpy. Ogląda mnie od stóp do głowy, potem bada ogólną sytuację wnętrza pokoju. Widocznie lustracja wypada niepomyślnie, gdyż oko znika, a przez szparę wsuwa się do pokoju długi, cienki ogon. Korzystam z tej okoliczności, staję na łóżku i łapię za ten wiszący ogonek. Siki wydaje okrzyk wo-' jenny, nabrzmiały oburzeniem, i znów ukazuje swoje oko, lecz już oko zagniewane, z piorunującem spojrzeniem. Ale wiem, że za chwilę będziemy znów w przyjaźni.

Wskakuję w pyjamę, wkładam do kieszeni kilka bananów i wychodzę na świat Boży.

Czerwona tarcza słońca wyszła już z za gór i promieniami gorącemi roztapia mgły poranne. Z pobliskich domków małych, skleconych z gałęzi i oblepionych gliną, wysuwają się półnagie, czarne postacie. Murzynki rozpalają ogniska i gotują strawę, mężczyźni siadają na progu i zatapiają nieruchomy wzrok w łagodnych falach Atlantyku.

Wielki parowiec pasażerski wchodzi do zatoki, a długi czarny pióropusz wydobywa się z komina i zawisa w spokojnem powietrzu, ciągnąc się aż do horyzontu.

Białe mewy i wielkie kaczki morskie krążą nad wodą i wypatrują-stada sardynek. Tak, jak i my, widocznie, na pierwsze śniadanie jadają sardynki. Wielkie rekiny płyną wzdłuż brzegu, ukazując co chwila