1687289606

W Angoli. 33

— I to jest obecnie sucha, czyli chłodna pora roku! Ładnie to będzie wyglądać w gorącej porze, po

myślałem.

Wstąpiłem do jakiejś małej re łem wody sodowej. Sam gospodar buteleczkę, zawierającą najwyżej pół

malnej

szklanki płynu, nalał to do szklaneczki niebardzo czystej i postawił przede mną. Wypiłem z prawdziwem obrzydzeniem, gdyż w dodatku woda była zupełnie ciepła.

—    Co się należy? — zapytałem.

—    Pięć angolarów,¹ senhor, — odpowiedział.

—    To napoje chłodzące nie są w Angoli tanie, — zauważyłem. A co kosztuje tu butelka piwa?

—    Krajowe, t. j. portugalskie, — dziesięć angolarów, niemieckie — dwanaście i pół.

—    A wino?

Trzy, cztery angolary butelka.

Stanowczo

zdecydowa-

banl

tak nieudałej próbie

Generalnego Guberna

miałem także polecający list z I

tora Kolonji, do którego, poza paroma interesami,

od ministr

K

» ^ ^

1 rawie ze nie władałem jeszcze zupełnie językiem portugalskim. Z tego prawdopodobnie powodu, zamiast do pałacu gubernatora, trafiłem początkowo do fortecy.

Ponieważ warta nie rozumiała żadnego języka,

1

Angolar równa się czterdziestu groszom polskim.

Wśród murzynów Angoli.