dwa takie elektromagnesy drutem. I tak na jednym końcu druta zachodziły opisane wyżej zmiany, a na drugim płynący prąd ulegał z powrotem transformacji w drgania diafragmy. Później nazwano to przetwornikami elektrodynamicznymi zaletą których jest to, że mogą one pracować jako mikrofon po stronie nadawczej i słuchawka po stronie odbiorczej. Po raz pierwszy udało się Bellowi przesłać wiadomość w obrębie tego samego budynku. Miała ona treść „Panie Watson, proszę przyjść tutaj, pilnie Pana potrzebuję”.
Jak widać na przedstawionym schemacie, telefon Bella składa się z dwóch identycznych dwukierunkowych przetworników akustyczno-elektrycznych, które pełniły zarówno role mikrofonów, jak i głośników (słuchawek). Przetworniki składały się z membran o dużych powierzchniach, rdzeni ferromagnetycznych i nawiniętych cewek. Drgania membran połączonych z kotwicami magnetycznymi powodowały zmiany pola magnetycznego w obrębie cewek, co indukowało zmiany przepływającego przez cewki prądu elektrycznego. Obie cewki połączone są we wspólny obwód prądu stałego (w obwodzie włączone jest źródło napięcia stałego) i zmiennego (wywołanego w jednym i drugim przetworniku).
Jak widać ze schematu, telefon Bella pozwalał rozmawiać na odległość do 5 km. Warto też zauważyć, że „aparaty telefoniczne” połączone są jednym przewodem podobnie jak to było w telegrafie Morse’a a obwód elektryczny zamyka się przez Ziemię. Od tego przełomowego wynalazku, telefonu, nastąpił burzliwy rozwój systemów telefonicznych co z kolei spowodowało rozwój cywilizacji. Trudno sobie