3289580431

ZESZYT 1>1950

WIADOMOŚCI URZĘDU PATENTOWEGO

59

nia ich w życic. Tak więc przedsiębiorstwa muszo w ciągu 3-ch miesięcy zrealizować zatwierdzony wynalazek lub pomysł racjonalizatorski we wszystkich podległych sobie zakładach. Wartościowe wynalazki i usprawnienia, dokonane w którymkolwiek z przedsiębiorstw, muszą być z kolei upowszechnione przez zjednoczenia i centralne zarządy w terminie 6-miesięcznym od chwili pierwszej realizacji wynalazku lub usprawnienia. Będą organizowane kursy, pokazy, odczyty mające na celu upowszechnianie usprawnień technicznych. Racjonalizatorzy i wynalazcy będą zapoznawani z zakładami o przodującej technice we właściwej branży za pomocą urządzanych dla nich wycieczek.

Drugim, niemniej ważnym dokumentem jest zarządzenie przewodniczącego PKPG w sprawie organizowania klubów techniki i racjonalizacji.

Zarządzenie nakłada na dyrekcje zakładów pracy obowiązek udzielania jak najdalej idącej pomocy przy tworzeniu wspomnianych klubów. Tak więc w zakładach pracy, zatrudniających więcej niż 500 pracowników, a w których istnieje lub organizuje się klub techniki i racjonalizacji, dyrekcja zakładu powinna wyznaczyć dla współdziałania z klubem swego przedstawiciela spośród wysoko wykwalifikowanych pracowników technicznych. W zakładach, zatrudniających ponad 1.000 pracowników, kierownictwa tych zakładów mogą za zgodą właściwych dyrekcji przedsiębiorstw bądź centralnego zarządu przemysłu wyznaczyć kilku przedstawicieli technicznych, uzależniając to od ilości zatrudnionych, aktywności wynalazczej pracowników i szczególnych okoliczności i potrzeb. Bardzo ważnym szczegółem zarządzenia jest to, że wspomniany przedstawiciel techniczny będzie otrzymywał stały dodatek do uposażenia w kwocie 10.000 — 15.000 zł. miesięcznie. Postanowienie to należy uważać za bardzo szczęśliwe. Zapewnia ono stały kontakt dyrekcji zakładu pracy z racjonalizatorami i gwarantuje jednocześnie, że opieka nad klubem nie będzie miała charakteru akcji przypadkowej i uzależnienia od dobrej woli osoby ją sprawującej.

Zarządzenie PKPG uregulowało jednocześnie drugie bardzo ważne zagadnienie, decydujące o istnieniu klubu, a mianowicie podstawy finansowe jego istnienia. Zobowiązało ono kierownictwo zakładu pracy do dostarczenia klubowi techniki i racjonalizacji odpowiedniego lokalu wraz z umeblowaniem. Kierownictwo ma pokrywać wszelkie koszty związane z utrzymaniem tego lokalu, a więc ogrzewania, oświetlenia, sprzątania i t. d., powinno ono dostarczyć

klubowi niezbędnych dla jego prac pomocy technicznych — księgozbioru technicznego, przyrządów rysunkowych, modeli i urządzeń technicznych etc. Kierownictwo zakładu pracy władne jest udzielić klubowi subwencji pieniężnych, z których klub powinien się przed nim rozliczać.

Zatwierdzony przez Sekretariat Centralnej Rady Związków Zawodowych wzorcowy regulamin klubu techniki i racjonalizacji obszernie omawia wszelkie sprawy związane z działalnością klubu. Do zadań klubu, jak to stwierdza rozdział poświęcony temu zagadnieniu, należy podnoszenie ogólnego poziomu wiadomości technicznych i organizacyjnych pracowników zakładu pracy. Klub dba o pobudzanie myśli twórczej i rozwijanie inwencji nowatorskich wśród ogółu zatrudnionych, wreszcie ma za zadanie troskę o zwiększenie wartości zgłaszanych wynalazków i usprawnień.

Jako środki do osiągnięcia wymienionych zadań przewiduje się urządzanie przez klub kursów, odczytów, pogadanek, konkursów, wystaw, wycieczek i innych imprez. Regulamin wskazuje na konieczność wiązania prac z dziedziny kształcenia technicznego ze związkową działalnością kulturalno-oświatową. Wobec tego zaleca wykorzystywanie dla celów klubu lokali i urządzeń należących do świetlic, klubów fabrycznych, domów kultury i t. d.

Do dalszych zadań klubu należy okazywanie pomocy pracownikom, którzy.nie są w stanie sami należycie opracować własnych pomysłów. Klub udziela swym członkom pomocy przy załatwianiu spraw proceduralnych związanych z zatwierdzaniem wniosków. Współpracuje z przedstawicielami zrzeszeń technicznych oraz instytucji naukowych i naukowo - badawczych.

Powstanie klubu inicjuje rada zakładowa w porozumieniu z kierownictwem zakładu pracy. Członkiem klubu może być każdy pracownik fizyczny lub umysłowy zakładu pracy, będący członkiem związku zawodowego. Ogólny nad* zór nad działalnością klubu sprawuje rada zakładowa.

Jak widzimy, wspomniane przepisy regulują należycie najważniejsze zagadnienia z dziedziny racjonalizatorstwa. Szeroka sieć sprawnie działających klubów przyfabrycznych, uporządkowanie i usprawnienie procedury zatwierdzania pomysłów i wynalazków oraz terminowe wypłacanie nagród i premii, wszystko to ma'decydujący wpływ na rozwój ruchu racjonalizatorstwa, nowatorstwa i wynalazczości. W tej chwili ma on przed sobą pomyślne perspektywy rozwoju.

Roman Żuchowicz c. u. z. z.

ZADANIA ZWIĄZKÓW ZAWODOWYCH W ROZWOJU RUCHU WYNALAZCZOŚCI I RACJONALIZACJI

Drugi Kongres Zw. Zaw. w podjętych uchwałach wyznaczył nam kierunek i drogę po której kroczyć winniśmy, aby móc realizować zadania, jakie stoją przed nami na nowym etapie budowy fundamentów socjalizmu.

Niezbędnym i zasadniczym warunkiem budowy fundamentów socjalizmu jest twórcza aktywność mas pracujących.

Zadaniem Związków Zawodowych jako powszechnej organizacji klasy robotniczej jest mobilizowanie inicjatywy i pobudzanie aktywności robotników, techników i inżynierów — dla wykonywania i przekraczania planów gospodarczych.

Podstawową metodą budownictwa socjalistycznego, pobudzającą aktywność milionowych mas pracujących, jest socjalistyczne współzawodnictwo pracy w walce o wzrost wydajności, o zwiększenie jakości produkcji, o obniżenie jej kosztów i zwiększenie rozmiarów dochodu społecznego.

Organicznie związanym z ruchem współzawodnictwa pracy jest stosunkowo u nas jeszcze młody ruch wynalazczości i racjonalizacji.

Wicepremier tow. H. Minc na Naradzie Oszczędnościowej powiedział:    „Nie wyzyskujemy dotychczas należycie

twórczej inicjatywy tysięcy racjonalizatorów i wynalazców spośród klasy robotniczej i inteligencji pracującej — wykorzystać te ogromne rezerwy dla realizacji planów dobrobytu i budowy fundamentów socjalizmu — oto centralne zadanie stojące dzisiaj przed nami w dziedzinie gospodarczej”.

Wyzwolone i wprzęgnięte do twórczej pracy rezerwy te dokonają w naszym przemyśle, w naszej gospodarce narodowej wielkich rewolucyjnych przemian.

Stare maszyny, State urządzenia, jakie otrzymaliśmy w spadku po ustroju kapitalistycznym — zniszczone, wyeksplo-