3289580436

ZESZYT 1/1950

WIADOMOŚCI URZĘDU PATENTOWEGO

• »3

twartą klapą pieca, a więc

fi) Przenoszenie osiągnięć i doświadczeń racjonalizatorów ńa inne Nakłady pracy.

i)    Zbieranie zakładowych regulaminów i instrukcji współzawodnictwa pracy i racjonalizacji.

j)    Udzielanie informacji i pomocy przy opracowywaniu nowych zakładowych regulaminów współzawodnictwa pracy i racjonalizacji.

k)    Propagowanie współzawodnictwa pracy i racjonalizacji.

l)    Współpracę z prasą w dziedzinie fachowej popularyzacji ruchu współzawodnictwa pracy i racjonalizacji.

l)    Popularyzowanie osiągnięć ruchu współzawodnictwa i racjonalizacji.

m)    Popularyzowanie osiągnięć w tej dziedzinie przodowników pracy i czołowych racjonalizatorów Z. S. R. R. i krajów demokracji ludowej.

%

//ii. Stefan Łowińshi

Czołowi Racjonalizatorzy

Kiedy jeszcze w roku 1948 w całym hutnictwie nagrodzono zaledwie kilkaset ✓ pomysłów, w roku 1949 nastąpił zdecydowany zwrot w kierunku umasowienia racjonalizacji. Nagrodzono tysiące pomysłów, przynoszących łącznie setki milionów złotych oszczędności rocznie.

. Kim są ci racjonalizatorzy i co wnoszą do gospodarki Polski Ludowej?

Spójrzmy na ich sylwetki.

Znane nam jest wszystkim nazwisko Tow. Władysława Truchana, wytapiacza huty Kościuszko, słynnego ze swych sukcesów we współzawodnictwie szybkich wytopów, uzyskującego na 50 t piecu czas wytopu 3 godz. 40 nun. Swoje wyniki osiąga on nie tylko dzięki wysiłkowi mięśni. Czy wiecie, gdzie ten chłopski syn nauczył się hutnictwa? W 1930 r., nie znajdując chleba w Ojczyźnie, wyemigrował do Francji i tam zobaczył po raz pierwszy piec martenowski i zobaczył kapitalistów. Aktywny członek KPF i po tym PPR, w roku 1947 wraca z ośmiorgiem dzieci do kraju i z innym duchem zabiera się do pracy w swoim zawodzie, w hucie Kościuszko..    »

We Francji pracę odrabiał tylko w koniecznych granicach, lecz dobrze poznał jej tajniki, a wolny czas poświęcał na walkę społeczną. Obecnie wszystkie siły i myśli poświęca poprawieniu wyników pracy swojej i towarzyszy.

W połowie 1949 r. wykonał stojak do ściągania żużla fosforowego. Operacja ta, konieczna przy stalach wyższej jakości, jest dla wytapiacza bardzo uciążliwa wskutek wielokrotnego operowania ciężką gracą w pozycji stojącej, bezpośrednio przed o-?rzy bardzo silnym promieniowaniu. Stojak pomysłu Truchana jest zaopatrzony w rolkę ułatwiającą operowanie gracą i osłonę przed żarem. Stojaki te wprowadzono i na innych piecach.    ' *•

W próbach ma obecnie usprawnienie wylepiahia filarów pieca martenowskiego, również i tu dając wytapiaczowi odpowiednią osłonę przed żarem. Filary, które dotychczas wytrzymywały po około 80 wytopów, już wytrzymują do 200, ^a obiecuje, że doprowadzi do wytrzymałości 300 wytopów. Przeprowadza również próby doboru lepszej mieszanki

Gwarancją podołania tak wielkim zadaniom, jakie, postawił przed sobą Ośrodek, jest fakt wciągnięcia do- ścisłej współpracy kilkudziesięciu naukowców, wybitnych inżynierów, techników, doświadczonych przodowników pracy i racjonalizatorów oraz wyrobionych działaczy społecznych.

Sam fakt, że najbardziej aktywni ludzie Krakowa jak ob. Marek, ob. Kruczała, prof. Biernawski, prof. Sadowski, rektor Goetel, przedstawiciel G. I. P. — ob. Gajda, ob. Rad-łowski, red. Bukowski oraz powszechnie znani przodownicy pracy i racjonalizatorzy, jak ob. Rancewicz, Szymkow, Szot Maria, Wadowski, Kurowski, Fronczak, Lidwin, wzięli w swe ręce Ośrodek Metodyczny Współzawodnictwa Pracy i Racjonalizacji, gwarantuje powodzenie krakowskiego eksperymentu i pozwoli innym wyciągnąć wiele praktycznych

*

wskazówek z ich pionierskiej pracy.

Z. M.

w Przemyśle Hutniczym

na masę ogniotrwałą do zatykania otworu spustowego w piecu martenowskim i usprawnienia gorącej napraw-y ścian i trzonu pieca. Ma zamiar ukończyć be próby na 1 maja 1950 r. w ramach czynu 1 majowego. Chwilowo to tajemnica.    -    J

Tow. Wincenty Anders — mistrz pogotowia remontowego na Stalowni i Walcowni Stali huty Batory do 1945 r. był przez 25 lat zwykłym ślusarzem. Obecnie w dzień i w nocy w pogotowiu do walki z awariami, jest przykładeny twórczego stosunku do pracy, przy każdej naprawie myśląc jak wykonać ją tak, aby usunąć źródło uszkodzenia lub wzmocnić odpowiednią część, aby lepiej i dłużej pracowała. Dziesiątki takich pomysłów pozostały anonimowe, wiedzą o nich tylko robotnicy pracujący na odpowiednich agregatach, przekonując się jak pod opieką Tow. Andersa coraz rzadziej trzeba alarmować pogotowie remontowe. Pięć najwybitniejszych pomysłów zwróciły ogólną uwagę i zostały nagrodzone.

Jeden z pieców elektrycznych przy przechylaniu zaczepiał ramieniem'od klapy o konstrukcję i wskutek tego nie dawał się całkowicie o-próżnić; część drogocennej płynnej stali pozostawała na spodku, powodując straty w produkcji i trudności dla obsługi. Przy jednym z remontów przerobił konstrukcję, uzyskując pełną prze-chylność.

Przy wózkach transportowych dla złomu i wlewków były liczne łożyska kulkowe, pochodzenia zagranicznego bardzo delikatnej konstrukcji i wskutek tego często ulegały uszkodzeniom. Stopniowo w ciągu całego roku zastąpił wszystkie łożyska rolkami własnej konstrukcji, oszczędzając dewiz i uzyskując zmniejszenie postojów.

Ramy chłodnicze przy piecach martenowskich często pękają i muszą być wymieniane w czasie ruchu pieca. Poprzednio w tym celu budowano za progiem pieca tamę ochronną od żaru i gazów (1 godz.), ślusarze wymieniali ramę (30 min.) i tamę rozbierano (30 min.). Obecnie wspólnie ze swoim podwładnym, przodownikiem Respondkiem, wykonał stałą tamę w postaci ekranu z cegieł szamotowych oprawnych w stalową ramę. Ekran jest w każdej chwili gotów do użytku i może być użyty kilkadziesiąt razy. Założenie