418 Dział czwarty. — ‘Wytrzymałość materiałów.
ę == b : b, przvczcm b < h.
Rys. 270.
-+- h2 P &37t3 G
62 H- h-
>Ii
3/i3
- 7i2 fcd
= 0,4 jcnr
Dla przekroju kwadratowego (4 = 1), A staje się największością.
Uwaga do 3 i 4. Do sprężyn kształtu stożka ściętego,, o promieniach podstaw r i r0, przyczom r> r0, stosują się powyżej podano wzory na nośność P, tez wszelakiej zmiany; natomiast w pierwsze i czwarto wzory na ugięcia f trzeba podstawić: ra r0- zamiast ra, oraz a«(r-)-r0) zamiast l, wzorów zaś drugich i trzccicli niestosować.
(Posiłkując się wszystkimi wzorami poniższymi, trzeba uwzgłędniać uwagę końcową zc str. 422).
Oznaczamy przez:
s grubość płyty w cm," f jej ugięcie się w środku w cm,
Omax największe naprężenie normalne w płycie w kg/cm2, ki, bezpieczne gięcie (naprężenie) matcryału w kg/cm2,
E spółczynnik sprężystości w kg/cm2 (p. str. 828 i 331),
Wreszcie q> i fp oznaczają dwa spółczynniki, obliczone teoretycznie prtiez G. Grashofa 1) dla obu krańcowych wypadków, a mianowicie:
a) płytę podparto na obwodzie swobodnie, bez uszczelnienia,
b) płytę osadzono na obwodzie niewzruszenie.
Podług doświadczeń C. v. Bach’a 2) zaś wielkość tych spółczyn-ników (<p i ip) zależy (oprócz sposobu umocowania ich obwodu) jeszcze, i od wielkości siły ściskającej płytę, w celu jej uszczelnienia na ciśnienie płynu, od rodzaju tego uszczelnienia, od jakości powierzchni płyty tak w miejscu, gdzie się ona styka z materyatcm uszczelniającym, jak i w miejscu, gdzie się drugą stroną opiera na powierzchni podpory i t. p.
F. Orashof. Theorio der FJasticitót und Fcstigkeit; Berlin 187S.
C. v. Bach. Elasticitut und Fcstigkeit, 3 AufJ.; Berlin 1898, J. Springer; tenże: Versucho iiber die‘Widerstandsfóhigkeit ebenor Platten; Berlin 1891 (również: Zeilscbr. d. V. d. Ing. 1890, str. 1041 i nast.ł.
Nadto: Fh. Forchheimcr, Dio Berecbnung ebenor und gekrumniter Behólterbódcn. Zeitschr. fur Bauwesen 1894, str. 450 i nast.