Geneza miast białostockich 37
Fot. 4. Białystok. Nowe budownictwo powoduje przekształcenia w planie dawnych
zaułków.
o tym, że wielkość miast w zasadzie szła w parze z ich aktywnością, o ile wśród miast w dobrym i średnim stanie przeważały miasta powyżej 1 tys. mieszk., o tyle miasta w złym stanie były przeciętnie znacznie mniejsze. Brak wprawdzie danych co do poziomu trzech miast wschodniopruskich, ale należy się spodziewać, iż dorównywały one najaktywniejszym miastom departamentu białostockiego.
Przy analizie mapy rzuca się w oczy fakt, iż spośród dość równomiernie rozmieszczonych miast największe i najbardziej ożywione skupiają się w części południowo-wschodniej, przy czym większość stanowią miasta prywatne (Siemiatycze, Białystok, Tykocin, Ciechanowiec). Z miast rządowych bardziej ożywiony jest tylko Bielsk Podlaski, który zresztą należy do miast stosunkowo mniejszych. W niezłym stanie jest również rządowy Knyszyn, natomiast idąc dalej na północ aż do Augustowa, nie spotykamy większych ani bardziej ożywionych miast prywatnych ani rządowych. Warto zwrócić uwagę na to, że już wówczas zaczęły się zarysowywać trzy obszary, które obecnie wyróżniają się słabym stopniem urbanizacji. Największy z nich rozciąga się właśnie pomiędzy Białymstokiem a Augustowem, drugi na północny zachód od Białegostoku i trzeci na północ od Suwałk. Augustów