26 Geneza miast białostockich
wały nowe miasta. Nie znaczy to oczywiście, iż istniejące miasta nie miały żadnych trudności.
Fakt, iż znaczna większość miast była własnością królewską i wobec tego była rządzona przez królewskich starostów, od 1562 r. zainteresowanych w dochodach, a od 1565 r. uprawnionych do nadzoru nad miastami pomimo samorządu, jaki zapewniało prawo magdeburskie czy chełmińskie — wpływał niewątpliwie na gorsze położenie miast białostockich. O szczególnie ciężkiej sytuacji miast królewskich w całym państwie świadczą konstytucje z lat 1611 i 1633, usiłujące ochronić te miasta od samowoli starostów, którzy doprowadzali do ruiny miasta ukraińskie (Korsuń, Brasław)20. Po 1633 r. starostwa przekształcają się z urzędów w „panes bene merentium”, nadawane dożywotnio ludziom zasłużonym dla Rzeczypospolitej. Zależność miast królewskich od starostów pogłębiała się. Jak twierdzi F. Tłoczek21 prywatne miasta Wielkopolski były wówczas w lepszej sytuacji niż królewskie, bo właściciele prywatni bardziej dbali o swe miasta niż starostowie.
W Białostockiem, w pierwszym okresie tylko Tykocin i Ciechanowiec były miastami prywatnymi, pierwszy stanowił ośrodek dóbr Gasz-tołdów, drugi — Kiszków.
W latach 1480—1550 udział miast prywatnych wzrasta czy to drogą nowych lokacji (Choroszcz, Boćki, Siemiatycze, Waniewo), czy też przez zmianę własności (Wysokie Mazowieckie). Miasta te wymienia A. J a-błonowski jako prywatne. Tykocin i Goniądz, choć założone przez możnowładców, należały w końcu XVI w. do króla. Prywatne lokacje, nie zaznaczone przez A. Jabłonowskiego, objęły wówczas również Gródek, Zabłudów i Grabowo.
Goniądz założyli Glińscy, po ich zdradzie miasto wraz z dobrami otrzymali w 1509 r. Radziwiłłowie, którzy w 1547 r. lokowali miasto. Gródek był miastem prywatnym, należał również do Radziwiłłów, którzy w I połowie XVI w. intensywnie kolonizowali obszary puszczańskie. Przez Radziwiłłów założony był także Knyszyn jako osada, przekazany potem królowi, który lokował miasto. Z Radziwiłłami również wiązała się lokacja Waniewa. Boćki założyli Sapiehowie, a Siemiatycze Tęczyńscy (potem miasto przeszło w ręce Sapiehów).
A. Jabłonowski opierał się na danych z końca w. XVI, również stan z 1580 r. podaje mapa H. Rutkowskiego22, na której zaznaczono
20 T. Korzon, Wewnętrzne dzieje Polski za Stanisława Augusta 1764—1794 t. II, Kraków 1897, s. 427.
21 I. F. Tłoczek, Miasteczka rolnicze w Wielkopolsce. Warszawa 1955, s. 240.
22 H. Rutkowski, Mapa rozmieszczenia miast na ziemiach polskich ok. 1580 r. Skala 1 :1 000 000, Warszawa, rkps, org, w Zakł. Teorii i Historii Urbanistyki i Ar-