3784498807

Andrzej Jędruchniewicz

Katedra Ekonomii i Polityki Gospodarczej

Wydział Nauk Ekonomicznych SGGW

Kontrola podaży pieniądza

jako strategia polityki antyinflacyjnej

1.    Wprowadzenie

Formułowanie celów głównych polityki pieniężnej zawsze wywoływało i wywołuje wiele dyskusji. Zależą one od koncepcji teoretycznych dominujących w danym czasie oraz sytuacji gospodarczej danego kraju. W teorii J. M. Keynesa i jego następców podstawowym dążeniem polityki monetarnej było wpływanie na zmiany wielkości sfery realnej gospodarki. Takie działanie w dłuższym okresie doprowadziło do wysokiej i uporczywej inflacji. Dlatego, zgodnie z propozycją M. Friedmana, powrócono do klasycznej idei mówiącej, że jedynym celem polityki banku centralnego powinno być osiągnięcie i utrzymanie stabilności cen. Niezależnie jednak od przyjętego celu bank centralny powinien posiadać strategię umożhwiającą jego osiągnięcie.

Opracowanie niniejsze ma charakter teoretyczny. Jego celem jest przedstawienie roli podaży pieniądza w strategu, w której bank centralny podejmuje się reabzacji trzech celów: finalnego, pośredniego i operacyjnego. Celem finalnym jest zwalczanie lub stabilizacja inflacji na niskim poziomie. Natomiast teoretycznie najważniejszą kategorią celu pośredniego polityki monetarnej określającą realizację celu finalnego jest podaż pieniądza.

2.    Definicja i rodzaje stosowanych strategii

Strategia polityki pieniężnej opisuje sposób postępowania, jaki może stosować bank centralny dla osiągnięcia ostatecznych celów polityki pieniężnej za pośrednictwem swoich instrumentów¹. Inne podejście do tej kwestii proponuje rozszerzenie jej przynajmniej o problematykę możliwych celów polityki pieniężnej oraz najlepszych sposobów ich realizacji: (...) problem strategii polityki pieniężnej wymaga rozważenia, jakie są możliwe cele polityki pieniężnej, a dopiero potem odpowiedzi

D. Duwendag, K.-H. Ketterer, W. Kósters, R. Pohl, D. Simmert, Teoria pieniądza i polityka pieniężna, Poltext, Warszawa 1995, s. 282.