7125411707

MATERIAŁY OGNIOTRWAŁE ^R™

Nr 2

KWARTALNIK POŚWIĘCONY ZAGADNIENIOM    ¹ ™    *“

NAUKOWO-TECHNICZNYM I EKONOMICZNYM    1992 R.

ORGAN STOWARZYSZENIA INŻYNIERÓW I TECHNIKÓW PRZEMYSŁU HUTNICZEGO W POLSCE I PRZEDSIĘBIORSTW MATERIAŁÓW OGNIOTRWAŁYCH

ODSZEDŁ NESTOR CERAMIKI POLSKIEJ

W dniu 20 marca 1992 r. odszedł od nas Prof. dr inż. Jerzy Konarzewski.

Jego pogrzeb odbył się w dniu 25 marca 1992 r. na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Prof. J: Konarzewski urodził się 28 września 1899 r. w Warszawie, z którą związały go koleje życia aż do ostatniej chwili.

Na Jego przyszłe zainteresowania, wybór zawodu i dalsze koleje życia miał przykład ze strony ojca magistra farmacji i zarazem właściciela apteki.

O Jego patriotycznej postawie może świadczyć najlepiej fakt, że jako ochotnik wstąpił do tworzącego się wojska polskiego i brał udział w kampanii 1920 roku i w stopniu sierżanta sztabowego towarzyszył Marszałkowi Piłsudskiemu w Kijowie. Podejmuje studia na wydziale chemicznym Politechniki Warszawskiej, kończąc je w roku 1924 po czym zostaje asystentem Prof. J. Zawadzkiego na tejże Politechnice. W katedrze tej Jego zainteresowania skierowane zostały na zagadnienia związane z problematyką przemysłu cementowego i ceramicznego. Wyjeżdża na staż do Wielkiej Brytanii gdzie pracuje w laboratoriach North Staffordshire Technical College u prof. J. W. Mellora, wybitnego chemika i czołowego ceramika angielskiego, twórcy podstaw teoretycznych ceramiki. Odbywa tam pełny kurs ćwiczeń z zakresu badań ceramicznych w tym technikę i metody badań. Podjęte wówczas prace badawcze, które w dziedzinie materiałów ogniotrwałych należy uznać jako pionierskie, a to badania nad wpływem nasycania wodą szamotu na własność wyrobów szamotowych wypalanych oraz badania nad nienormalnymi zabarwieniami glin. Po powrocie do kraju uzyskuje w 1931 roku w Politechnice Warszawskiej stopień doktora nauk technicznych, a w 1933 roku habilitował się z zakresu chemii nieorganicznej.

Pracę dydaktyczną rozpoczyna jako starszy asystent Politechniki Warszawskiej prowadząc wykłady z zakresu ceramiki. Po uzyskaniu stopnia doktora Rada Wydziału Hutniczego Akademii Górniczej w Krakowie powierza Mu począwszy od października 1931 roku prowadzenie przedmiotu "Materiały Ogniotrwałe". Organizuje pomoce naukowe w postaci zbioru okazów surowców, wyrobów oraz tablice z rysunkami maszyn i pieców.

Po uzyskaniu habilitacji pracuje na stanowisku docenta w Katedrze Prof. Adama Lutkiewicza aż do wybuchu wojny.

Równocześnie z działalnością dydaktyczną przekazuje swą wiedzę przemysłowi. Zostaje powołany w skład Rady Nadzorczej Zakładów Ceramicznych w Opocznie będąc następnie konsultantem tych . zakładów.

33