Wszystkie, omówione wyżej typy oprogramowania służą działaniom edukacyjnym związanym ze skrzydłem konstrukcyjnym opisanym przez Paperta (1999). Aby stosowanie tych narzędzi przynosiło zamierzone korzyści należało zadbać o to, by wymagane umiejętności techniczne nie przeszkadzały w skupieniu się na samym badaniu zjawisk przyrodniczych.
Taki stan osiągnięto po latach prac nad rozwojem oprogramowania. Obecnie stosowane, nowoczesne oprogramowanie edukacyjne wymaga jedynie podstawowych umiejętności technicznych i charakteryzuje się następującymi cechami:
Programy do pomiarów wspomaganych komputerowo |
Program automatycznie rozpoznaje i kalibruje czujniki podłączone do interfejsu; wyświetla rejestrowane dane w postaci wykresu (automatycznie przypisując odpowiednim wielkościom fizycznym osie i skalując je); zawiera wiele różnorodnych narzędzi do analizy i przetwarzania danych. Wygląd ekranu może być dostosowany do potrzeb użytkownika. |
Programy do modelowania |
Zastosowanie intuicyjnych metod definiowania związków między zmiennymi; Graficzne przedstawienie używanych do obliczeń zmiennych, co ułatwia zrozumienie; Kontrolowanie szybkości obliczeń, co ułatwia badanie zachowania modelu; Istnieje możliwość porównania wyników modelu z danymi eksperymenta Inymi. |
Programy do symulacji |
Symulacje doświadczeń nie podlegają ograniczeniom typowym dla prawdziwych eksperymentów, przez co umożliwiają szersze pole badań. Wizualizacja zjawisk za pomocą animowanych obrazów dobrze wpływa na motywację i przyswojenie badanych pojęć. |
Programy do wideopomiarów |
Umożliwienie analizowania filmowych nagrań z doświadczeń, w których widać zmianę lub ruch; możliwość uzyskania danych pomiarowych służących do dalszych analiz. |
ICT for IST