5. Pubclio Morbiducci. Młodzież faszystowska (rzeźba).
7. Sala 1921 roku.
6. Pochód na Rzym. Szczegół wnętrza wystawy.
Zakończenie wystawy na parterze stanowi sanktuarjum męczenników faszyzmu. Jest to kwadratowa sala, w której umieszczono wsparty na slupach okrągły czarny bęben 7-0 metrowej średnicy i takicjż wysokości i na którego obwodzie wewnętrznym rozmieszczono liczne transparentowe białe napisy. W centrum znajduje się wielki srebrny krzyż naświetlony z dołu, stojący na szerokiej okrągłej podstawie czerwonego koloru. Podłoga sali pokryta jest miękkim, pochłaniającym odgłosy kroków dywanem; panuje w niej półmrok. Sanktuarjum pozostawia wrażenie niesamowite1).
Na pierwsze piętro wystawy prowadzą szerokie, trójbiegowe schody z czerwonym chodnikiem i wielkiej grubości niklową rurą jako poręczą. Na ścianie podestu, wprost wchodzących, znajduje się malowidło z płaskorzeźbą i napisem. Sale na piętrze urządzone z mniejszym nakładem niż dolne, poświęcone są zobrazowania dalszych. doniosłych dla faszyzmu ewenementów. Znajdują się tam również biura dla interesantów, poczta, czytelnia i pokoje wypoczynkowe.
Wystawa 10-iccia faszyzmu przez doskonałą kompozycję całości, przez umiejętność sharmonizowania współpracy architektów, malarzy, rzeźbiarzy, fotografów i oświetleniowców stała się istotnym pokazem wspólnoty różnych przejawów nowoczesnej sztuki. Dzięki temu stanowi ona nic tylko syntezę panującego obecnie we Włoszech kierunku i dążeń, lecz jest zdarzeniem, które napewno nie pozostanie bez wpływu na rozwój sztuki współczesnej w ogóle, a specjalnie sztuki urządzania wystaw.
8. Sala 1914 roku.
191
) W Nr. 4 1933 r. monachijskiego ,,Der Baumeister” umieszczono opis wystawy rzymskiej. Wśród ilustracji znajduje się fotografja Sanktuarjum, odwrócona do góry nogami.