9142891175

4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1.    Klasyfikacja materiałów stomatologicznych

4.1.1.    Materiał nauczania

Materiałoznawstwo stomatologiczne znajduje się w programach nauczania jako osobna dyscyplina naukowa. Zespół stomatologiczny realizuje świadczenia lecznicze w zakresie stomatologii, dlatego ważne jest, aby każdy z członków zespołu posiadał gruntowną wiedzę i umiejętności stosowania, przygotowania i doboru materiałów dentystycznych.

Dla użytkowników materiałów stomatologicznych ważnymi informacjami o materiale czy leku są:

1)    charakterystyka biofizykochemiczna materiału czy leku,

2)    wpływ miejscowy i ogólny na tkanki ustroju,

3)    zastosowanie, wskazania do użycia (szczególnie ważne),

4)    sposób przygotowania postaci użytkowej (gotowy, ręczny, mechaniczny, automatyczny),

5)    zasady przechowywania,

6)    bezpieczeństwo dla personelu i pacjenta w czasie stosowania, np. amalgamat,

7)    certyfikacja

Ważne są także informacje o dostępności na rynku, zgodności z innymi materiałami, np. podkładowymi i wypełnieniowymi oraz cena.

Wszystkie materiały i leki stomatologiczne stosowane w praktyce muszą mieć atesty krajowe i międzynarodowe oraz uzyskać atest Zakładu Materiałów Medycznych Instytutu Leków.

Od 1 maja 2004 r., czyli od dnia uzyskania przez Polskę członkostwa w Unii Europejskiej, obowiązuje Dyrektywa nr 93/583 EWO. Stosowanie jakichkolwiek materiałów, będących wyrobami medycznymi, bez tego atestu jest bezprawne i ryzykowne.

Podstawowe wymagania użytkowe, dotyczące wszystkich materiałów stomatologicznych, sprowadzić można do następujących:

1)    bezpieczeństwo biologiczne dla tkanek i całego ustroju,

2)    neutralność chemiczna w środowisku ustrojowym - obojętność dla tkanek i obojętność wobec aktywności biochemicznej tkanek,

3)    wymagana dla danej grupy materiału odporność mechaniczna,

4)    zespół właściwości fizycznych, odrębnych jakościowo dla każdej z grup użytkowych omawianych materiałów, takich jak:

a)    szczelność brzeżna, hermetyczność,

b)    twardość i odporność na działanie sił żucia,

c)    homogenność wewnętrzna i porowatość zewnętrzna,

d)    rozszerzalność liniowa i objętościowa,

e)    trwałość użytkowa właściwa dla danej grupy,

f)    aktywność leczniczo-profilaktyczna.

Cechy idealnego materiału do wypełniania ubytków twardych tkanek zęba (wg Skawińskiego) to:

1)    odpowiednią twardość i wytrzymałość na szkodliwe oddziaływanie wpływów mechanicznych,

2)    odporność na działanie czynników chemicznych i elektrochemicznych, „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"

7