9346692874

Gazeta AMG nr 3/2011

Gazeta AMG nr 3/2011

Gratuluję otrzymania tytułu naukowego. Chciałbym zapytać o życiową ścieżkę, która doprowadziła Pana do tej zaszczytnej nominacji.

Zawsze, gdy udaje mi się osiągnąć sukces w postaci specjalizacji zawodowych, czy też stopni naukowych zastanawiam się, jak to się stało? Z chirurga ogólnego, pracującego po studiach w Elblągu potem w Tczewie, stałem się kierownikiem wspaniałej Katedry i Kliniki Kardiochirurgii i Chirurgii Naczyniowej. Już na studiach szukałem dla siebie celu do którego będę dążył. Okazało się, że pojawia się on dopiero w miarę zdobywania doświadczeń i spotkań z osobowościami, które nas stymulują i kształtują naszą przyszłość. Gdy rozmawiałem z moim pierwszym nauczycielem dr. Maciejem Majeranowskim skomentował mój zapał do chirurgii słowami: „Wybiera pan dziedzinę, która nie pozwala na kompromisy. Czy pan podoła temu wyzwaniu?" Udało się. Pierwsze operacje i radość, że potrafię to robić. Potem praca w Tczewie pod kierunkiem dr. Tadeusza Szabłowskiego. Praca na pierwszej linii frontu. Nie było NFZ i w szpitalach terenowych wykonywano pełen zakres operacji chirurgicznych. Tylko ordynator szkolił w chirurgii ogólnej.

To on pozwalał operować. Bardzo dużo się tam nauczyłem. To w Tczewie zrobiłem pierwszy opis przypadku. Niestety nie doczekał się on akceptacji „Polskiego Przeglądu Chirurgicznego”.

Od czasów elbląskich interesowałem się chirurgią naczyniową. W trakcie specjalizacji musiałem odbywać staże obowiązkowe. Jednym z nich był staż z chirurgii naczyniowej. Współpraca z dr. Czesławem Kwiatkowskim spowodowała, że zostałem w Klinice przez ponad 6 miesięcy. Doskonała szkoła zawodu i kontakt ze wspaniałymi nauczycielami: prof. Mieczysławem Trenknerem, prof. Zbigniewem Paplińskim, dr. Jerzym Pryczkowskim miały istotny wpływ na decyzję podjęcia zatrudnienia w Klinice. Pierwsze spotkania z prof. Mirosławą Narkiewicz uświadomiły mi, że nie będę pracował tylko wśród pacjentów chorych na choroby naczyń obwodowych, ale także na choroby serca.

Początkowo był to duży stres, ale też eks

Sylwetki nowych profesorów tytularnych

Prof. dr hab.

Jan Rogowski

wywiad przeprowadził prof. Wiesław Makarewicz

cytujące wyzwanie dla młodego chirurga. Nauka chirurgii naczyniowej pod okiem wspaniałych kolegów trwała przez 4 lata. Potem wyjazd do Amsterdamu w roku 1990 i poznanie magicznego świata kardiochirurgii. Już po pierwszym pobycie wiedziałem, że kocham chirurgię naczyniową, ale zostanę kardiochirurgiem.

Profesor Mirosława Narkiewiczowa w sposób doskonały kierowała zespołem. Wyznaczała zadania, promowała, pozwalała na implementację nowych metod leczenia i jednocześnie pilnowała, abym nie zamknął się tylko na sali operacyjnej, ale zadbała też o mój rozwój naukowy. Nastąpiły pierwsze wyjazdy na zjazdy i konferencje. Publikacje, początkowo krajowe, potem wraz z rosnącym doświadczeniem także w czasopismach zagranicznych.

Dynamiczny rozwój gdańskiej kardiochirurgii był możliwy dzięki śmiałej decyzji prof. Zdzisława Wajdy, ówczesnego rektora AMG. To dzięli niemu wyzwolił się tkwiący w zespole potencjał zawodowy i naukowy. Z małej Kliniki Kardiochirurgii powstał ośrodek liczący się w Polsce i na świecie. W takiej atmosferze trudno nie być dobrym. Warunki do pracy zawodowej i naukowej były doskonałe. Ja i moi koledzy wykorzystaliśmy to w pełni. Dlatego odbierając w październiku 2010 r. tytuł z rąk Prezydenta RP, wiedziałem iż jest to spełnienie oczekiwań wszystkich, wspierających nasz wysiłek.