2208634294

R. Barthes - System mody. „Retoryka signifie: świat mody”

Parataksa (2 gr. parataxis- postawienie obok siebie) - współrzędne połączenie kilku zdań w jedno złożone. Często używana w języku mówionym, np. "zobaczyła przed sobą nieznanego mężczyznę, przystanęła, zapytała o drogę”.

Signifie - „znaczone" - coś co jest oznaczone, element znaczony, np, pojęcie, istotna część znaku, to co mamy na myśli, kiedy wypowiadamy dany znak (dane słowo).

Signifiant - znaczące - to, co oznacza np. obraz akustyczny lub graficzny znaku, surowy ciąg głosek lub znaków graficznych.

Kod ubraniowy, który ma wyrażone wprost „znaczone" czyli stanowi pewien przekaz, informację, dzieli świat na jednostki semantyczne - czyli znaczeniowe.

Ideologia implikowana na poziomie „kodu ubraniowego". Dwa sposoby:

1.    Metafora - jej rolą jest przekształcenie jednostki w pozornie oryginalną przypadkowość, czyli stworzenie z danej sytuacji np. wyjazdu na wieś, wizyty u cioci, wyjścia na spacer, koncert itp. Okazji, do której niezbędny jest specjalny „kod ubraniowy" np. do babci na imieniny uczesz się gładko i ubierz spódniczkę za kolana,

Metaforyczna redundancja (zbytek przesyt) - czyli chodzi poniekąd przerost formy nad treścią, ubranie zbyt wystawne do okoliczności, np. na spacer po wsi wyjść w szpilkach za 1500zł.

2.    Parataksa - zwiększa moc metafory i tworzy „atmosferę", czyli do szpilek od ManoloBlahnika zakładamy płaszcz od Gucciego i torebkę Louis Vuitton. A najlepiej podjeżdżamy pod wiejski bar „Biedronka" jakimś Jaguarem po to by „oglądać zespoloną istotę wsi i trudu jako nieco egzotyczny spektakl".

W ten sposób tworzy się pewna całość, wzajemnie powiązanych ze sobą przedmiotów „od struktury do znaczenia" - czyli poprzez jednostki semantyczne kodu ubraniowego do znaczenia - chodzi tutaj o połączenie wszystkich luksusowo wyglądających szczegółów (Jaguar to też taki „szczegół". ale duży), np. drogie buty i płaszcz z nerek - każde są jednostką semantyczną, składającą się na kod ubraniowy

-    czyli całość. Dlatego tutaj mowa o sztuce jaką jest retoryka Mody - trzeba umiejętnie dobrać wszystkie jednostki semantyczne do siebie, aby miały one znaczącą wymowę.

Stereotyp ustanawia retoryki mody - mając w głowie pewną wizję luksusu i zbytku, klasyfikujemy kogoś, kogo widzimy do danej grupy, pani w futerku będzie więc bogata, a pan z podartymi, brudnymi spodniami może być bezdomnym lub fanem Nirvany ( a nie biznesmenem na kacu). Wg Barthesa - „stereotyp funkcjonuje jak błędnie rozpoznane wspomnienie".

Retoryka mody i jej związek z pracą, a raczej jej przeciwieństwem czyli wypoczynkiem.

-    „świat mody, to świat pracy dany niebezpośrednio"

„nierealność mody" moda jako dekoracyjny atrybut bytu" - „robienie" mody, czyli pracowanie tak, aby powstała, jednak jej nierealność polega na tym, że dąży tylko do pełnienia funkcji dekoracyjnej, (dekoracyjny atrybut bytu).