2808185218

Cechy rolnictwa w krajach słabo rozwiniętych

główne cechy rolnictwa w KSR:

-    duża liczba zatrudnionych w sektorze rolnictwa

-    niska wydajność pracy

-    często niekorzystne warunki przyrodnicze

-    za mało żywności na własne potrzeby

-    utrudniony eksport do KWR

Na świecie znajduje się więcej pożywienia niż jest potrzebne do wyżywienia wszystkich ludzi. Dla ponad miliarda ludzi jedynym dochodem jest przychód z uprawy produktów rolnych. W wielu rejonach wiejskich, które zamieszkuje 70% najbiedniejszych 1,2 miliarda ludzi, wydajność rolnictwa gwałtownie spada. Główną tego przyczyną jest zubożenie około 2/3 powierzchni terytoriów rolnych świata. ONZ postuluje, iż poprawa wydajności rolnictwa jest koniecznym warunkiem osiągnięcia celu zrównoważonego rozwoju; ograniczenia ubóstwa i poprawę stanu środowiska.

W krajach słabo rozwijających się wydajność jest bardzo niska. Najczęściej wykorzystywane są bardzo prymitywne technologie, mechanizacja jest niewielka. Często tereny rolnicze KRS dotykane są klęskami nieurodzaju - głównie susze i powodzie. Bardzo poważnym problemem w Afryce jest zjawisko pustynnienia, które powoduje coroczne zmniejszanie obszarów przydatnych do uprawy. Według ONZ około 250 min ludzi zostało bezpośrednio dotkniętych degradację gleb w wyniku pustynnienia, a kolejny 1 mld jest zagrożony. Nawet na Szczycie Ziemi w 1992 roku powstała Konwencja Narodów Zjednoczonych do Walki z Pustynnieniem Gleby stanowi, jednak odpowiednie środki finansowe do wdrożenia tej konwencji nigdy nie zostały zapewnione.

Na ogół w wyniku zbyt intensywnego i nieumiejętnego użytkow^rania ziemi (np. brak okresów odłogowania pól, źle zaprojektowana gospodarka wodna) środowisko staje się coraz bardziej zdegradowane, gleba jest zerodowana i plony są coraz niższe. W wyniku coraz większej liczby ludności i dużej presji na nową przestrzeń, karczowane są lasy (głównie tropikalne) pod uprawę, co ma jednak poważne konsekwencje ekologiczne.

Wkrajach rozwijających się odsetek rolników jest bardzo wysoki - na ogół około 70%, jednakże procentowy udział PKB jest niski. W Afryce Subsaharyjskiej około 68% ludności zatrudniona jest w rolnictwie, ale ich udział w PKB wynosi 2 7%. Pomimo tak dużej liczby zatrudnionych, w wielu KRS nie wystarcza produktów rolnych na potrzeby danego państwa. Większość gospodarstw produkuje żywność tylko na potrzeby danej rodziny, a przyrost tej produkcji jest wolniejszy niż przyrost naturalny. Na wsiach występuje na ogół zjawisko ukrytego bezrobocia. Wielkie rodziny mają niewielki skrawek ziemi i nie potrzebnych jest aż tyle osób do pracy. Barierą dla jakiejkolwiek reformy są jednak uwarunkowania kulturowe i słaba, niestabilna polityka. Ponieważ rodzina jest jedynym zabezpieczeniem na przyszłość (brak opieki socjalnej), jak pełni większą rolę niż w krajach zachodnich to pomimo biedy na wsi, stosunkowo niewiele ludzi decyduje się na migracje do miasta.

Problemem rolnictwa KRS jest również utrudniony eksport do KWR Jeżeli państwa KRS mają jakieś nadwyżki to eksport jest mało opłacalny ze względu na stosowanie barier (cła, podatki) przez kraje wysoko rozwinięte, które chroniąc własny rynek rolny, bronią się przed importowaną żywnością. Ponadto coraz więcej roślin, która tradycyjnie uprawiana była wkrajach rozwijających się, uprawia się również w KWR. W ostatnich latach na rynkach KWR zauważalny jest też spadek zainteresowania produktami tropikalnymi.

Problem niskiego poziomu rolnictwa jest bardzo poważnym światowym problemem. Niedorozwój w tej dziedzinie jest jedną z przyczyn głodu na świecie. W 2000 roku „cele