30910218

Jan Bytnar - Rudy

Dane osobowe na podstawie życiorysu
Imię i nazwisko	Jan Bytnar	W fi *
Pseudonimy	Rudy: Krokodyl, Janek	V'
Data i miejsce urodzenia	6 maja 1921 w Kolbuszowej
Data i miejsce śmierci	30 marca 1943 w Warszawie w Szpitalu Wolskim	gl\
Przyczyna śmierci	obrażenia odniesione podczas przesłuchań
Miejsce spoczynku	cmentarz Wojskowy na Powązkach	t /
Edukacja / Wykształcenie	ukończył szkołę powszechną przy ulicy Zagórnej na Powiślu, Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie -w czerwcu 1939 roku zdał egzamin maturalny
Działalność zawodowa i społeczna	Harcerz Rzeczpospolitej, kapral podchorąży Armii Krajowej, pośmiertnie mianowany na podporucznika i harcmistrza
Informacje o rodzinie	ojciec Stanisław - nauczyciel, były żołnierz Legionów, matka Zdzisława z domu Rechul - nauczycielka
Odznaczenia	Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Waleczny

Informacje na podstawie książki Aleksandra Kamińskiego „Kamienie na szaniec”

Wygląd	szczupły, miał piegowatą twarz i rudawe, zazwyczaj zwichrzone włosy, wysokie czoło, bystre oczy oraz bardzo miły, choć nieraz figlarny i jakby trochę kpiący uśmiech
Wyniki w nauce	niezwykle i wszechstronnie zdolny, osiągał wybitne wyniki, zdała maturę jako prymus
Zdolności i zainteresowania	był świetnym kucharzem, miał zdolności manualne - rysował, konstruował i uwielbiał majsterkować, był wybitnie inteligentny, potrafił, gdy tego zapragnął, wybić się na pierwsze miejsce w każdej dziedzinie technicznej, był intelektualistą o refleksyjnej naturze - marzyciel i miłośnik rzeczy technicznych, ale najważniejszym był dla niego świat życia wewnętrznego
Sytuacja rodzinna i relacje z najbliższymi	ojciec Rudego był pierwszym w chłopskiej rodzinie, który opuścił wieś i zdobył wykształcenie, był przywiązany do matki i domu, miał bardzo dobry kontakt z siostrą
Źródło dochodów podczas okupacji	szklarz, dawał korepetycje
Kierunki rozwoju intelektualnego	predyspozycje przywódcze, niezwykła inteligencja, koledzy chętniej wysłuchiwali jego rad i sugestii
Plany życiowe na okres powojenny	Inżynieria, chciał bić rekordy jako technik i człowiek, nie chciał żyć w przyszłości jako istota wegetująca i bierna, jak sam powiedział: „ chcę ruszyć z miejsca tę przeklętą bryłę świata, żeby dopomóc do nadrobienia tych przeklętych zapóźnień nad Wisłą"
Zachowanie podczas obstawienia domu przez hitlerowców	wydostał się z mieszkania za pomocą sznura, który przywiązał do nogi stołu i zjechał na nim z drugiego piętra
Predyspozycje przywódcze	miał zacięcie i zdolności przywódcze połączone z nieprzeciętną inteligencją i charakterem, to spowodowało, że uformowała się „jednostka, przed którą może nie być osiągnięć niemożliwych”, koledzy "uważnie wsłuchiwali się w jego głos”
Zachowanie podczas śledztwa	nie zdradził żadnego nazwiska, które mogłoby naprowadzić Niemców na ślad konspiracji, był odważny, niezłomny i lojalny a nawet odrobinę ironiczny, po pewnym czasie starał się mdleć podczas tortur, aby mieć chwilę wytchnienia
Zachowanie w sytuacji różnicy zdań z przyjaciółmi	był bardzo delikatny, starał się unikać sporów, ostrzegał przed nimi przyjaciół, gdy miał inne zdanie
Reakcja na konieczność zabijania hitlerowców	rozwiązał dość szybko w sumieniu trudną problematykę zabijania i pogodził się z tym, bo rozumiał, że to wojna, ale nie lubił tego
Najważniejsze osiągnięcia w Małym Sabotażu i dywersji	zdjęcie hitlerowskich flag z gmachu Zachęty, rysowanie żółwi symbolizujących powolną pracę w zakładach działających na rzecz okupanta, narysowanie kotwicy - symbolu Polski Walczącej na pomniku lotnika stojącego na placu Unii Lubelskiej, był rekordzistą w sprzedaży „Nowego Kuriera Warszawskiego” ostemplowano kotwicą, akcja pod Kraśnikiem - wysadzenie torów kolejowych i pociągu, przewożącego broń na front wschodni
	był pomysłodawcą wielu udoskonaleń technicznych: -    wynalazł system blokowy do zawieszania flag, -zrobił pieczątki do stemplowania niemieckich afiszy, -    wymyślił metodę zalewania farbą tablic propagandowych - do pustego jajka wlewał farbę, zalepiał dziurkę i w ten sposób powstawał pocisk, -    stworzył przyrząd nazywany „wiecznym piórem”, dzięki któremu pisano słowo bez maczania w farbie