OGRANICZENIA WOLNOŚCI SŁOWA W KONSTYTUCJI RP
Art. 31 ust. 3: ograniczenia wolności mogą być ustanowione tylko wtedy gdy:
1. Są koniecznie w demokratycznym państwie prawa dla jego bezpieczeństwa (strategia militarna, gospodarcza, międzynarodowa) lub porządku publicznego (zapewnienie ładu zewnętrznego dla wszystkuch obywateli);
2. Są konieczne dla ochrony środowiska;
3. Są konieczne dla ochrony zdrowia;
4. Są konieczne dla moralności publicznej (nieobraźanie swoim zachowaniem innych);
5. Są konieczne dla zachowania wolności innych osób)
Art. 31 ust. 2: Każdy powinien szanować wolności i praw innych osób.
Art. 47: Każdy ma prawo do ochrony prawnej, życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia.
Art. 54 ust. 2: Cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu oraz koncesjonowanie prasy są zakazane. Ustawa może wprowadzić obowiązek uprzedniego uzyskania koncesji na prowadzenie stacji radiowej lub telewizyjnej.
Art. 61 ust. 1: Dopuszcza się możliwość ograniczenia dostępu do informacji z racji na:
1. Ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych;
2. Ochronę porządku publicznego;
3. Ochronę bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa.
Regulacje zawarte w konstytucji mają charakter podstawowy i wymagają, aby im były podporządkowane wszystkie normy państwowe. Podporządkowane są więc:
* ustawa o prawie prasowym,
■ ustawa o radiofonii i telewizji,
■ ustawę o prawach autorskich.
W konstytucję RP wpisane jest istnienie KRRiT (art. 213 i 214).
Art. 213: KRRiT stoi na straży wolności słowa, prawa do informacji oraz interesu publicznego w tadiofnii i telewizji.
Art. 214: Członkowie Krajowej Rady są powoływani przez sejm, senat i prezydenta. Nie mogą należeć do partii politycznych i związków zawodowych. Nie mogą też prowadzić działalności publicznej „nie dająca się pogodzić z godnością pełnionej funkcji" (mogą być nauczycielami akademickimi).
Zakaz cenzury jest wpisany w system demokratyczny, a kontrola prewencyjna dotyczyła uprzednio wszystkich publikacji, które były wydawane.