3806652346

. ^y -i.ł ,.^{W kf}<-".v *'S-

tli•"•    *>4 ■"—:

«»U, 'l ^l’^yu»i® ^Cini«..

*•—*, f^r“^d «yca rf , * ^?<*oł_a

^{Łzy obl}»ly tw„ ^pneS° «*ot, »Cór!io! dzi - ■ ^{4 2or,}*«a;

■««,«d.“ *»« .._%1,

»^ch ®i niebo tah .

, »JaL .*    P^rzebaczy

Jl ,⁸ '^ys*r^stk0 P^czytJ;

^^{I6Ch Wa}“ Wogwbwtó ’    ,

»Do_{syc iuł dl}, _szczęic._a ._y)J₍

*^^an się ieg₀ woia święta! J>rviech niht uraz nie pamięta, »Co było iaź przewinione: »Masz rycerzu twoię żonę.

pZ oycem twym me poróżnienia, pNiech się wiecznie zapomina. yChodź, oiechay to uścimienie »Tobie oyca , umie do syna!

Oby starość, co mię zdięla,

,Szczęściem wasłtin zakwiinęła !

„pódżcie, niech was Bóg połączy*... j iak się Ballada kończy.

ller j inicoD

OFIARA.

Z MAT 15 8 0 K A.

!V

-^~a wschodzie-xiężyc się toczy, Gdzie się stara wieża dźwiga;

Na omszoney skał uboczy Bladym blaskiem świetlik miga.

Sylf tey lipy w liściach skryty,

Przy xiężycu postrach ciska ;

Z brzegu między trzciny kity, Błędny ogień lekko błyska.

Błyszczy krzyżyk nad kaplicą ,

Lśnią się kłosy posrebrzone;

Drżąc wzruszone gwiazdki świeca

Na dnie 'stawu odstrzelone.

Wśród światła krzewy się chwieją , W rospadlinie pustey skały;

Górę, gdzie iodły czernieją Białe, lekkie mgły obwiały.

Jakże w xiężyca promieniach , Złocą się fale strumyka ;

Co inż mruczy po kamieniach, ^ To cichy, wśród kwiatów znika;