275 (30)

/,    Hriim i}tgt>i>'rHna4/>/tli\ Wiij*»»u KHI5

ISBN Sł-0l.|44i !-•».© by WN PWN 2005

Stożki tworzące się wg przypadku I są wywołane tarciem pomiędzy płytą dociskową a betonem. W wyniku tarcia beton przy płycie dociskowej nie może się odkształcać. Wpływ tego tarcia zanika w miarę odsuwania się od płyty i dlatego największe odkształcenie i z kolei zniszczenie powstanie w środku wysokości próbki. Rysunek 15.7 pokazuje rozkład naprężeń i próbkę po badaniu.

15.7. Typowy przebieg naprężeń (a_c- ściskania i a, - rozciągania) w ściskanej kostce normowej

betonu i obraz po zniszczeniu

Aby zachować w normowych badaniach betonu stale warunki strefy dociskowej, norma dopuszcza tylko podkładki stalowe gładkie o grubości min. 10 mm. zamiast bezpośredniego docisku tarcz prasy, gdyż ulegają one uszkodzeniu.

W pracach naukowych na temat teorii betonu, które mają prowadzić także do korzystnego modyfikowania jego składu, analizuje się także energię pękania, kumulację i intensywność naprężeń, wyzwalanie energii oraz charakter przebiegu za rysowań, wyrażając je odpowiednimi porównawczymi wskaźnikami (5,12.13.19.33,42].

15.3.5. Wzór wytrzymałościowy Fereta

Od dawna starano się ująć w postać wzoru matematycznego zależność pomiędzy wytrzymałością betonu a wymienionymi parametrami, wpływającymi na tę wytrzymałość. Dla uproszczenia zakładano stałe warunki dojrzewania, a mianowicie laboratoryjne (pkt 7.3). Ograniczono w ten sposób poszukiwanie tylko zależności pomiędzy wytrzymałością a składem mieszanki betonowej dla danych znanych składników.

W literaturze można spotkać liczne propozycje wzorów, ale najpopularniejszym ze względu na swoją prostotę stał się wzór Fereta na wytrzymałość po 28 dniach, w następującej postaci:

gdzie:

P - objętość porów w mieszance betonowej po zagęszczeniu wyrażona w dm 7m' mie

szanki;

pozostałe oznaczenia w edług wykazu.

266