2808184906

Receptory limfocytów T

RECEPTORY LIMFOCYTÓW T WIĄŻĄCE ANTYGEN:

Receptory TCR (T celi recpetors) -są obok immunoglobulin jedynymi cząstkami zdolnymi do swoistego wiązania antygenów. Z tym wyjątkiem, że immunoglobuliny wiążą dowolne antygeny a receptory limfocytów T odpowiadają na antygeny peptydowe powstałe z białek "pociętych" przez enzymy hydrolityczne na małe fregmentyi połączone cząsteczkami MHC limfocyty T mogą również rozpoznawać i odpowiadać na antygeny lipidowe i glikolipidowe prezentowane im w połączeniu z cząsteczkami CDI, a niektóre limfocyty Tyó rozpoznają pirofosforan izopentyłu.

BUDOWA RECEPTORÓW LIMFOCYTÓW WIĄŻĄCYCH ANTYGEN:

■    TCR jest zbudowany z dwóch łańcuchów, a każdy łańcuch ma część stałą i część zmienną a przez krótki odcinek jest związany z Wioną komórkową.

* wykryto dwa typy receptorów:

■    receptory składające się z łańcuchów a i S

■    receptory składające się z łańcuchów y i 5

■    ponad 90% limfocytów T krwi obwodowej ma receptory a i 15, a tylko ok 1 -10% limfocytów T to komórki z receptorami y i 6. Te dwie grupy określa się jako limfocyty T aISi limfocyty T y5

■    W receptorach ab łańcuchy są połączone mostkiem dwusiarczkowym, a receptory y6 występują w dwóch odmianach:

-w odmianie pierwszej łańcuch y zawiera cysteinę, co umożliwia mu tworzenie wiązań 5

-w drugim łańcuch y jest nieco dłuższy i nie zawiera cysteiny no i nie tworzy mostku (co za pech), lecz łączy się z łańcuchem 5 wiązeniem kowalencyjnym (co za spryt)

AKTYWACJA LIMFOCYTAT, ROLA RECEPTORA TCR, CZĄSTKI MHC W OBLICZU ANTYGENU:

-w kontakcie z antygenem prezentowanym przez cząstki MHC najistotniejsze znaczenie mają regiony CDR3 łańcuchów a i 15, w których występuje największa zmienność, natomiast regiony CDR1 i CDR2 odgrywają mniejszą rolę.

-    zarówno receptory ai5, jak i y6 łączą się w błonie limfocytów T z kompleksem CD3, który składa się u człowieka z pięciu łańcuchów: y, 5, e, £ r| zwanych czasami mezmiennymi w celu odróżnienia od łańcuchów TCR.

-łańcuchy CD3 pośredniczą w przekazywaniu sygnału aktywującego komórkę z receptora limfocytu T, który związał antygen do wnętrza komórki. Kompleks TCR - CD3 pozostaje w Wonie komórkowej w kontakcie z cząstkami: CD2. CD5. CD4 lub CD8.

-    pomimo małego powinowactwa limfocytów T do antygenów prezentowanych im przez komórki MHC w porównaniu z powinowactwem przeciwciał do antygenu, to do aktywacji limfocytów T wystarczy zaledwie 100 spośród 100 000 cząsteczek MHC obecnych na danej komórce prezentującej,

-    okazało się, że. pojedynczy kompleks cząsteczki MHC z okrężnym antygenem może po kolei połączyć się - łącząc się i rozłączając -aż z około 200 TCR na limfocycie T.

-każde takie połączenie z pojedynczym TCR indukuje wydzielanie określonej porcji mediatorów wtórnych, których poziom stopniowo wzrasta aż do osiągnięcia poziomu, przy którym zostaje aktywowany limfocyt T.

-    aby do tego doszło wystarczy by ok 8000 spośród 30 000 TCR związało się przejściowo z kompleksem cząsteczki MHC związanym z antygenem Polega to na tym jakby limfocyt doliczał sobie każde kolejne połączenie aż do momentu aktywacji.