4737424399

Załącznik nr 1

Łódź, 8 września 2016 r.

Uzasadnienie uchwały komisji habilitacyjnej w sprawie wniosku o nadanie dr Magdalenie Urbaniak stopnia doktora habilitowanego nauk biologicznych w dyscyplinie ekologia

Przedmiotem ocen, stanowiących podstawę do sformułowania opinii, było osiągnięcie naukowe w ujęciu Ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. z 2015 r., poz. 1842), a także ogólny dorobek naukowy, dydaktyczny i organizacyjny Habilitantki.

Sylwetka Kandydatki

Dr Magdalena Urbaniak jest absolwentką Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Łódzkiego. Tytuł zawodowy magistra biologii w zakresie ekologii i ochrony wód uzyskała w 2005 r., stopień doktora nauk biologicznych w specjalności ekologia w 2009 r., na podstawie rozprawy Analiza porównawcza zawartości dioksyn i związków dioksynopo-dobnych w zbiornikach zaporowych o różnych formach antropopresji. W latach 2007-2015 poszerzała swoje kompetencje zawodowe podczas zagranicznych staży, naukowych we Francji, Włoszech i Czechach, od 2006 r. jest zatrudniona w Europejskim Regionalnym Centrum Ekohydrologii Polskiej Akademii Nauk, a od 2010 r. także w Katedrze Ekologii Stosowanej Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Łódzkiego.

Ocena osiągnięcia naukowego

Jako osiągnięcie naukowe dr M. Urbaniak przedstawiła 7 tematycznie spójnych publikacji, pt. Dynamika przestrzenna PCDD/PCDF i dl-PCB w kontinuum rzecznym oraz perspektywy zastosowania roślin z rodziny Cucurbitaceae dla usuwania w/w związków ze środowiska. Cykl tematycznie spójnych publikacji, wydany w latach 2012-2015, tworzy 6 wieloautorskich artykułów naukowych i autorska praca przeglądowa. W 5 oryginalnych pracach twórczych jest pierwszym autorem, w jednej - trzecim, przeciętny udział w ich przygotowaniu sięga 66%, sumaryczny IF czasopism wynosi 9,755, łącznie 155 pkt. MNiSW. Publikacje te dotyczą oceny zagrożenia i próby wyeliminowania ze środowiska niebezpiecznych dla organizmów związków chloroorganicznych, takich jak dibenzodioksyny, dibenzofurany i bifenyle. Habilitantka ustaliła m.in. rozmieszczenie tych związków w Rzece Pilicy i Zbiorniku Sulejowskim, wykazała spadek ich stężenia wzdłuż biegu rzeki, przede wszystkim poniżej zbiornika zaporowego, udowodniła wymywanie tych związków z instalacji ścieków bytowych, zaproponowała też niskobudżetową technologię usuwania takich zanieczyszczeń

1