PACJENT: Kot, rasy pers, samiec, wiek ok. 10 lat, maść tricolor. Regularnie przeprowadzana profilaktyka, dotychczasowy stan zdrowia bardzo dobry.
WYWIAD: Postępująca utrata masyciała. W ciągu miesiąca schudł ok. 1,5 kg; poliuria, polidypsja, apatia, brak apetytu.
BADANI E KLINICZNE: temperatura 38°C, widoczne błony śluzowe zażółcone, skóra o zmniejszonej elastyczności.
BADANIE MOCZU: Barwa - żółty; gęstość względna - 1,010; odczyn (pH)
- 7,0; białko - 30 mg, hemoglobina - brak; leukocyty - brak; glukoza -800 mg/dl.
Badania zostały wykonane w Gabinecie dla Małych Zwierząt„Dogvet"w Chorzowie oraz w Weterynaryjnym Laboratorium Diagnostycznym Śląskich Laboratoriów Analitycznych. W trakcie leczenia, co dwa tygodnie przeprowadzano kontrolne badania biochemiczne krwi, które nie wykazywały odstępstw od normy. Systematycznie badano poziom glukozy we krwi oraz w moczu, który po początkowych wahaniach uległ stabilizacji na zadawalającym poziomie 100-200 mg/dl.
BADANIE USG JAMY BRZUSZNEJ: Zobrazowano liczne wewnątrzwątrobowe i zewnątrzwątrobowe torbiele o hipoechoge-nicznej zawartości oraz drobne torbiele w nerkach.
ROZPOZNANIE KLINICZNE: Hiperglikemia (cukrzyca), wielotorbielowatość nerek i wątroby.
LECZENIE: Preparat Canisulin - początkowo 0,5 j/kg m.c. 2 razy dziennie co 12 h przez ok. 3 tyg. Brak oczekiwanego efektu terapeutycznego, niewielkie spadki poziomu glukozy. Zmiana na insulinę Lantus - 300 j.m./3 ml w dawce 1,5-2,0 j. m.c. kota. Uzyskano spadek glukozy do wartości fizjologicznej. Odpowiednia dieta, hepatoprotektory.
PODSUMOWANIE: W trakcie diagnozowania pacjenta .cukrzycowego" zobrazowano wrodzone torbiele nerek (typowe dla persów) oraz rzadziej występujące torbiele wątroby. Mogą znajdować się w miąższu wątroby lub wywodzić się z przewodów żółciowych. Są zwykle wielkości od kilku milimetrów do kilku centymetrów i nie wywołują objawów klinicznych. W tym wypadku towarzyszą im również pojedyncze torbiele w nerkach.