Prof. dr hab. Zbigniew Witkowski
1. Dwa możliwe sposoby pojmowania prawa konstytucyjnego
1) Specyficzny zespół norm prawnych wyodrębnionych spośród całego systemu prawnego danego państwa i składających się na określoną gałąź prawa.
2) Termin umożliwiający wyszczególnienie pewnej dyscypliny w naukach prawnych.
POJECIE I
Ogół norm prawnych dotyczących szeroko rozumianego ustroju państwowego politycznego, społecznego i ekonomicznego (co nie jest zasadą).
Dwa rodzaje norm prawa konstytucyjnego:
• SENSU LARGO (w szerokim znaczeniu tego słowa) - normy prawne w całym kompleksie aktów prawnych uzupełniających Konstytucję.
• SENSU STRICTO (w wąskim znaczeniu tego słowa) - te normy, które są w umieszczone Konstytucji.
Wspólnym mianownikiem dla norm konstytucyjnych sensu largo i sensu stricto jest wspólny przedmiot regulacji - są nim INSTYTUCJE i ZASADY USTROJU PAŃSTWA.
Normy konstytucyjne w znaczeniu szerokim to będą te normy, które za przedmiot swojego uregulowania przyjmują 5 zagadnień:
Normy określające:
1. Podmiot władzy zwierzchniej - suwerena.
2. W jaki sposób ów suweren sprawuje władzę suwerenną w państwie.
3. Zasady organizacji i funkcjonowania organów państwa i relacje pomiędzy nimi - jak funkcjonuje mechanizm sprawowania władzy w państwie.
4. Status jednostki w państwie -jej prawa, wolności i obowiązki.
5. Pozycję państwa w stosunkach zewnętrznych i wewnętrznych.
Te 5 zagadnień składa się na POJECIE PRZEDMIOTU PRAWA KONSTYTUCYJNEGO.
NAUKA PRAWA KONSTYTUCYJNEGO jest to tworzący pewien system zespół poglądów na temat dyscypliny prawa, którą nazywamy prawem konstytucyjnym Zadaniem nauki jest:
1) badanie źródeł prawnych
2) wyjaśnianie treści tekstów prawnych - egzegeza
3) badanie terminów
4) klasyfikowanie i grupowanie norm prawnych w odpowiednie instytucje prawne
5) wyjaśnianie genezy instytucji ustrojowych
6) badanie związków prawnych pomiędzy normami prawa konstytucyjnego, a rzeczywistością społeczno-polityczną
7) badanie jak funkcjonują w praktyce instytucje prawa konstytucyjnego
• Badania prowadzone przez konstytucjonalistów muszą mieć dzisiaj charakter badań komparatystycznych - o porównawczym charakterze.
• Porównanie instytucji tego samego rodzaju z punktu widzenia spełnianych przez tą instytucję zadań i funkcji w różnych państwach i okresach rozwoju pozwala lepiej zrozumieć występowanie pewnych prawidłowości w ich funkcjonowaniu.
• Prekursorem komparatystyki prawniczej był Solon (jego reformy to efekt podróży i poznania różnych systemów politycznych i instytucji).