I. WSTĘP
II. PSYCHOANALITYCZNA TEORIA OSOBOWOŚCI FREUDA
III. PSYCHODYNAMICZNE TEORIE OSOBOWOŚĆ
IV. FENOMENOLOGICZNE PODEJŚCIE DO OSOBOWOŚCI -SKONCENTROWANA NA OSOBIE TEORIA ROGERSA
V. OSOBOWOŚĆ JAKO ZESPÓŁ CECH: ALLPORT, EYSENCK, CATTEL
VI. POZNAWCZE PODEJŚCIE DO OSOBOWOŚCI - TEORIA KONSTRUKTÓW OSOBISTYCH HELLY’EGO
VII. POZNAWCZO-INFORMACYJNE UJĘCIE OSOBOWOŚCI
VIII.
• Problematyka
• Przedmiot
• Cele
• Dziedziny pokrewne
Psychologia osobowości integruje i jednoczy informacje o różnych przejawach życia psychicznego, skupiając się na ich organizacji wewnątrz jednostki.
Osobowość:
• Określa niepowtarzalność i unikalność człowieka jako jednostki
• Pozwala porównywać ludzi między sobą, poszukiwać tego co jest w nich z jednej strony podobne, a także co z drugiej strony jest odmienne.
Najczęściej pojawiające się pytania zwykłych ludzi i badaczy osobowości dotyczą możliwości interpretowania zachowania człowieka, zrozumienia i ujawnienia motywacji, wyjaśnienia fenomenu rozwoju, zmian i stałości na przestrzeni życia.
Odpowiedzi na pytania o funkcjonowanie człowieka wymagają określonej koncepcji człowieka oraz poznania poszczególnych funkcji czy elementów psychiki.
Nauka o osobowości odgrywa taką integrującą rolę. Traktuje bowiem o spójności myśli, uczuć i zachowań człowieka, ujawniającej się w różnych sytuacjach i podlegającej różnym zmianom na przestrzeni czasu. (Oleś, 2003)
Przedmiotem nauki o osobowości jest jednostka ludzka, a w niej integracja i koordynacja różnych procesów psychicznych i dyspozycji obejmujących:
• Cechy temperamentu
• Cechy osobowości
• Uzdolnienia
1