6830719778

Ogólne zasady obliczania osiadań fundamentów.

Osiadanie fundamentów posadowionych na gruntach spoistych o konsystencji twardoplastycznej i plastycznej rośnie wprost proporcjonalnie do wzrostu obciążenia, przy czym można przyjąć, ze w chwil zakończenia budowy osiadanie wynosi 70% obliczeniaowychosiadan całkowitych

Osiadanie fundamentów posadowionych na gruntach spoistych o konsystencji miękkoplastycznej i na gruntach organicznych w chwili ukończenia budowli wynosi 50% obliczeniowych osiadań.

Czas trwania osiadanwarsty gruntowej zalezy od wilgotności, grubości warstw i konsolidacji

W gruntach spoistych proces konsolidacji przebiega znacznie wolniej niż w gruntach niespoistych, a co za tym idzie grunty spoiste osiadaja znacznie wolniej od gruntów spoistych.

1.    Należy przyjąć schemat obliczeniowy podłoża w postaci wydzielonych warstw geotechnicznych. Całkowite osiadanie fundamentów oblicza się jako sumę poszczególnych osiadań warstw. Każdą warstwę należy rozpatrywać z uwzględnieniem charakterystycznych dla niej parametrów odkształcalności.

2.    Należy uwzględnić podstawowe stany odkształcenia podłoża pod fundamentem:

a)    stan pierwotny - występuje przed rozpoczęciem robót

b)    stan odprężenia podłoża - występuje w momencie usunięcia warstwy ziemi w celu wykonania fundamentów. Po wykonaniu wykopu występują najmniejsze naprężenia w gruncie

c)    stan wtórnego obciążenia - występuje po zakończeniu budowy, w podłożu występują wtedy całkowite naprężenia.

3.    Osiadanie warstwy trzeba wyznaczyć jako sumę osiadania wtórnego (s") z zastosowaniem modułu ściśliwości wtórnej (M.) i osiadania pierwotnego (s/) stosując moduł ściśliwości pierwotnej (M.₀).

4.    Osiadanie wyznacza się najczęściej metodą naprężeń; korzysta się ze wzorów:

Si=S " + Si'

Sr osiadanie warstwy

s"- osiadanie wtórne warstwy

s/ - osiadanie pierwotne warstwy

s"= X (5«i hi / M.j)

X - współczynnik określający stopień odprężenia podłoża po wykonaniu wykopu X = 0 gdy czas budowy jest poniżej 1 roku