Największą trudnością przy projektowaniu i budowie konstrukcji drewnianych jest niejednorodność materiału. Rozrzuty właściwości mechanicznych i fizycznych drewna są znaczące w zależności od jego gatunku jak i w obrębie jednego gatunku. Znaczne są także rozrzuty w przypadku poszczególnych sztuk tarcicy wyciętych z tej samej kłody.
Zastosowanie sortowania opartego na ocenie wytrzymałości tarcicy umożliwia racjonalne wykorzystanie materiału, przy zachowaniu współczynnikom' bezpieczeństwa wymaganych przez odpowiednie normy. Prawidłowe określenie wytrzymałości desek przeznaczonych na konstrukcje klejone warstwowo jest szczególnie ważne. Można w pełni wykorzystać cechy wytrzymałościowe drewna przez rozmieszczenie na wysokości przekroju desek różnych klas w zależności od przewidywanego rozkładu naprężeń. Możliwe jest wykorzystanie tarcicy gorszej klasy w tych strefach elementu, gdzie występują niewielkie naprężenia. Można także stosować w jednym przekroju różne gatunki drewna (iglaste i liściaste). Stosowane są trzy metody sortowania tarcicy [3],
[17]:
• metoda oceny wizualnej, która polega na oszacowaniu wytrzymałości drewna poprzez odpowiednią interpretację widocznych wad,