Prawo malejącej użyteczności krańcowej mówi, że w miarę nabywania kolejnych jednostek danego towaru użyteczność każdej dodatkowej jednostki jest coraz mniejsza. Wynika to z faktu, że każda potrzeba w miarę jej zaspokajania ulega nasyceniu. W miarę jak krańcowa użyteczność maleje, użyteczność całkowita rośnie.
Użyteczność określonego dobra dla danego konsumenta będzie zależna od stanu zaspokojenia jego potrzeb i od stopnia rzadkości (dostępnych zapasów) danego dobra. Im większy jest zapas danego dobra, tym mniejsza jest jego użyteczność krańcowa.
Optimum techniczne - pojęcie z zakresu ekonomii. Oznacza taką wielkość produkcji danego przedsiębiorstwa, przy której przeciętny koszt całkowity (ATC) wyprodukowania jednostki danego dobra jest najmniejszy. Jest wyznaczane w punkcie przecięcia się krzywej kosztów marginalnych z minimum krzywej przeciętnych kosztów całkowitych.
Optimum ekonomiczne - wielkość produkcji, która maksymalizuje zysk ekonomiczny przedsiębiorstwa lub minimalizuje jego stratę. Wyznacza się ją rozwiązując równanie MC = MR (MC-koszt krańcowy, MR - utarg krańcowy). Zysk jest osiągany w sytuacji gdy ATC (przeciętny całkowity koszt produkcji) dla danej wielkości produkcji musi być mniejsze od ceny (ATC<P). Analogicznie: jest to punkt przecięcia krzywych MC(Q) i MR(Q) na wykresie zależności MC i MR od Cl (wielkości produkcji).
Bezrobocie neoklasyczne - rodzaj bezrobocia, którego przyczyną jest nieelastyczny rynek, który powoduje, że płace są nieelastyczne w długim okresie. Niska elastyczność oznacza, że płace nie dostosowują się do zmian warunków rynkowych i w ten sposób nie zapewniają równowagi popytu i podaży. Bezrobocie to występuje także w przypadku, gdy proponowana płaca jest zbliżona do płacy minimalnej.
Baza monetarna, czyli zasób pieniądza wielkiej mocy (Bm, MO, H) - jest to łączna ilość pieniądza fizycznie, bezpośrednio wyemitowanego przez bank centralny.
Inflacja popytowa - określana jest także jako inflacja nabywców, występuje wtedy gdy globalny popyt jest większy od możliwości jego zaspokojenia. Społeczeństwo wówczas konkuruje o ograniczony zasób dostępnych dóbr i usług. Wzrost globalnego popytu jest spowodowany zwiększeniem się zapotrzebowania ze strony różnych podmiotów gospodarczych, m.in. takich jak: państwo, gospodarstwa domowe (masz kasę, nie masz co za nią kupić)
Krańcowa skłonność do konsumpcji - MFC (ang. marginalpropensity to consume). Opisuje zależność między dochodem a konsumpcją, a dokładniej ukazuje, jaką część przyrostu rozporządzanego dochodu gospodarstwa domowe pragną przeznaczyć na konsumpcję, (jeżeli dochód wzrasta np. o 1 funta, a MPC jest równe 0,7, planowana konsumpcja wzrasta o 70 pensów). MPC jest stałym współczynnikiem w algebraicznym przedstawieniu funkcji konsumpcji (nie zmienia się mimo wzrostu dochodu). MPC jest liczbą dodatnią i mieści się w przedziale od 0 do 1.
Krańcowa Skłonność do Oszczędzania (KSO) określa ona ile z każdej dodatkowej zarobionej (otrzymanej) jednostki dochodu społeczeństwo jest skłonne przeznaczyć na oszczędności. Wykres funkcji oszczędności obrazuje zamierzona stopa oszczędności przy każdym poziomie dochodu. Oszczędności to jest ta cześć dochodu, która nie jest konsumowana. Ponieważ każda dodatkowa jednostka dochodu jest albo konsumowana albo oszczędzana to:
KSK + KSO = 1
Mnożnik zrównoważonego budżetu-mnożnik jest równy dokładnie 1 ten nazywany jest mnożnikiem zrównoważonego budżetu, gdyż zmiana wydatków rządowych (finansowanych z budżetu) jest w pełni skompensowana zmianą wpływów budżetowych z podatków. Mnożnik ten ozn., że wzrost