7803160137

Ćwiczenie IV

W bibliografii i w przypisach ogromne znaczenie mają kropki i przecinki.

Krzysztof Rubacha, Metodologia badań nad edukacją Przypisy:

I. System Europejski:

•    Wiem z jakiej książki są cytaty

•    Można objaśnić pewne kwestie

1.    Odwołanie do książki polskiego autora:

K. Konarzewski, Problemy i schematy. Pierwszy rok nauki szkolnej dziecka, Warszawa 1995, Żak.

2.    Odwołanie do polskiego tłumaczenia książki autora obcego:

E. Durkheim, Zasady metody socjologicznej. Przeł. J. Szacki. Warszawa 2000, Wydawnictwo Naukowe PWN.

3.    Odwołanie do artykułu w czasopiśmie:

K.    Konarzewski,    Nie    Zasze    zgoda    buduje,    a    nie zgoda    rujnuje,    „Studia

Psychologiczne” 1999, 37, 199-229.

4.    Odwołanie do tekstu w pracy zbiorowej:

K. Konarzewski, Czym jest schemat płci w świetle poprzedzania kategorialnego?, W: M. Chomoczyńska - Rubacha (red.), Role płciowe. Socjalizacja i rozwój, Łódź 2006, Wydawnictwo WSHE.

5.    Gdy chcemy przywołać jakąś pracę w formie wcześniejszego przypisu (dotyczy tylko przypisów sąsiadujących) piszemy: Tamże, s.36., bądź Ibidem, należy stosować jedną wybraną formę w całej pracy.

1.    K.    Konarzewski,    Nie    Zasze    zgoda    buduje,    a    nie zgoda    rujnuje,    „Studia

Psychologiczne” 1999, 37, 199-229.

2.    Tamże, s.36 Lub

Ibidem, s 36

Jeśli cytowaliśmy danego autora, a nie jest to przypis sąsiadujący wówczas stosujemy zapis op.cit - literatura już cytowana:

1.    K. Konarzewski, Nie Zasze zgoda buduje, a nie zgoda rujnuje, „Studia Psychologiczne” 1999,37,199-229.

2.    E. Durkheim, Zasady metody socjologicznej. Przeł. J. Szacki. Warszawa 2000, Wydawnictwo Naukowe PWTSL

3.    K. Konarzewski, op. cit., s.15.

6.    Daną pracę tłumaczyła więcej niż jedna osoba: