1002889097

pontogammari, Thelohania sp., Uradiophora ramosa) (wykonawcy: M. Ovcharenko, I. Wita, U. Czaplińska).

b) Swidrowce pasożytujące we krwi szczura wędrownego (Rattus norvegicus) w Polsce (zadanie nowe)

Wykonano badania morfologiczne, morfometryczne i ultrastrukturalne świdrowca Trypanosoma (Herpetosoma) levisi (Kent, 1880) Laveran i Mesnil, 1901, wyizolowanego z krwi obwodowej naturalnie zarażonych szczurów Rattus norvegicus z Polski. U zarażonych szczurów nie zaobserwowano zmian patologicznych, które mogłyby być spowodowane obecnością w ich krwi świdrowców. Wszystkie trypanosomy znalezione we krwi obwodowej szczurów były w stadium trypomastigota. Stosując przyjętą w tego typu badaniach nomenklaturę i metodykę wykonano pomiary 100 znalezionych na rozmazach świdrowców. Długość ciała świdrowców wahała się od 15,45 do 23,64 pm (średnia 19,76), a szerokość od 1,30 do 2, 32 pm (średnia 1,77 pm). Długość wolnej części wici wynosiła średnio 6,06 pm (6,00 - 6,25 pm). Badania ultrastrukturalne wykazały, że pasożytujące u szczura Rattus norvegicus świdrowce mają typ budowy ultrastrukturalnej charakterystyczny dla świdrowców z rodzaju Trypanosoma (Herpetosoma) z grupy Stercoraria. Jest to pierwsze doniesienie o występowaniu T. levisi u szczura Rattus norvegicus w środowisku naturalnym w Polsce (wykonawcy: I. Wita, G. Karbowiak, U. Czaplińska).

2. Rozprzestrzenienie kleszczy właściwych na terenie Polski (kontynuacja)

Kierownik: dr Grzegorz Karbowiak

Realizowano zgodnie z planem 5 zadań badawczych.

a) Interakcje kleszczy właściwych ze środowiskiem, żywicielem i przenoszonymi patogenami (kontynuacja)

Kontynuowano zbiór kleszczy na terenach rekreacyjnych Warszawy. Odkryto nowe stanowiska kleszcza łąkowego Dermacentor reticulatus (Wał Miedzeszyński, Lasek Bemowo, Las Bielański). Potwierdzono występowanie kleszcza łąkowego na terenie Kampinoskiego Parku Narodowego. Stwierdzono, że w środowisku miejskim decydującym czynnikiem warunkującym występowanie kleszczy jest dostępność żywicieli dla stadiów młodocianych oraz istnienie korytarzy ekologicznych łączących śródmiejskie tereny zielone z kompleksami leśnymi. Wykazano odrębne