1002889375

Sieć rzeczną WgPN tworzą w większości naturalne połączenia pomiędzy licznie występującymi tu jeziorami oraz inne, niewielkie cieki. Tworzą one specyficzne systemy rzeczno-jeziorne. Główną rzeką Parku jest Czarna Hańcza. Uchodzi ona do Wigier w Zatoce Hańczańskiej, która jest częścią Plosa Wigierskigo. Niewiele mniej wody wnosi do Wigier Wiatrołuża, w dolnym biegu zwana Piertanką. Uchodzi ona do Zatoki Zadworze, znanej też jako Ploso Wigierskie. Kamionka i Samlanka wpadają do Jez. Pierty, do którego uchodzi również Wiatrołuża. Mniejszymi dopływami Wigier są Dłużanka (Bystra), odwadniająca kompleks jezior Długie Wigierskie, Muliczne i Okrągłe oraz strugi odwadniające Jez. Czarne k. Gawrych Rudy i Jez. Staw.

Czarna Hańcza wypływa z Zatoki Wschodniej Plosa Wigierskiego w obrębie Jez. Wigry. Odprowadza ona rocznie ok. 124,0 min m³ wody (Bajkiewicz--Grabowska 2002). Wypływając z Wigier, Czarna Hańcza początkowo płynie jako typowa rzeka nizinna, tworząc miejscami szerokie, bagienne rozlewiska, będące ostoją ptactwa wodnego, po czym w miejscowości Wysoki Most ponownie nabiera charakteru potoku o bystrym nurcie i dużym spadku.

Doliny rzeczne: Czarnej Hańczy, Kamionki, Wiatrołuży i Maniówki do dziś zachowały pierwotny charakter decydujący o ich dużej wartości przyrodniczej. W celu zapewnienia warunków dla naturalnej sukcesji ekologicznej i niezakłóconego przebiegu innych procesów przyrodniczych, niektóre fragmenty tych dolin objęte są ochroną ścisłą.

Ważnym elementem hydrograficznym WgPN są torfowiska. Torfowiska wysokie występują w Parku wokół sucharów i małych jezior oraz odciętych zatok jezior, a także na obrzeżach dolin rzecznych. Na torfowiskach rośnie bardzo rzadka w Polsce żurawina drobnolistkowa (Oxycoccus mi-crocarpus Turcz.). Tereny położone wzdłuż cieków zajęte są głównie przez kompleksy torfowisk niskich i przejściowych, z których wiele zachowało swój pierwotny charakter. Występuje tu dużo rzadkich gatunków roślin, m.in. relikty polodowcowe: wełnianeczka alpejska (Baeothryon alpinum) i brzoza niska (Betula humilis). Rośnie tu także wymierający fiołek torfowy (Zioła epipsila). Doliny cieków są również miejscem bytowania łosi, bobrów, a nawet wilków. Przy ujściu Czarnej Hańczy do Wigier oraz nad Jez. Długim Wigierskim znajdują się noclegowiska kormoranów czarnych.

Wykorzystanie wód

Wigierski Park Narodowy jest obszarem udostępnionym dla różnorodnych form turystyki. W tym celu wyznaczone i urządzone zostały szlaki lądowe dla turystyki pieszej, rowerowej i narciarskiej oraz turystyki wodnej. Na szlakach Parku ruch turystyczny może się odbywać przez cały rok, od świtu do zmierzchu.

352 I Wigierski Park Narodowy

► Jez. Pietronajć (fot. L. Krzysztofiak)