1002889384

Wigierski Park Narodowy

Elżbieta Bajkiewicz-Grabowska, Andrzej Górniak

www.wigry.win.pl

Położenie

Wigierski Park Narodowy (WgPN) położony jest w polskiej części makroregionu Pojezierze Litewskie i obejmuje fragmenty jego dwóch mezoregio-nów (Kondracki 2001). Północna część WgPN leży na Pojezierzu Wschod-niosuwalskim, a południowa na Równinie Augustowskiej (Richling 1985). Administracyjnie znajduje się w północnej części województwa podlaskiego. Park znajduje się w środkowej części dorzecza Czarnej Hańczy, będącej dopływem Niemna. Prawie 81% jego powierzchni należy do zlewni Jez. Wigry (Bajkiewicz-Grabowska 2002). Ochroną ścisłą objęte jest 623 ha, tj. 4% powierzchni Parku. Obszar WgPN cechuje gęsta sieć komunikacyjna. Park przecinają m.in. dwie drogi krajowe E67 oraz E16, a także drogi wojewódzkie nr 653 i 664.

METRYKA PARKU_

Data utworzenia: 1 stycznia 1989 r. Powieizchnia parku: 149,88 km^! Gęstość sieci izecznej: 0,26 km-km' Gęstość źródeł: brak danych Liczba jezior: 42

Prawie 63% powierzchni WgPN pokrywają lasy należące do geobota-nicznego Działu Północnego. Najczęściej spotykanym w Parku typem siedliskowym lasu jest las mieszany świeży. Gatunkami tworzącymi górne piętro drzewostanu są sosna (wprowadzona sztucznie) oraz świerk, przy współudziale dębu lub brzozy. Domieszkę stanowią osika, lipa, grab i wiąz. W niższym piętrze rośnie przeważnie dąb z domieszką świerka. Warstwę podrostu tworzą głównie dąb i świerk, a także brzoza, lipa i klon. Warstwę podszytu stanowią przede wszystkim leszczyna pospolita, trzmielina brodawko-wata i europejska, wiciokrzew i porzeczka alpejska. Bór mieszany świeży, zajmujący 28% powierzchni leśnej Parku, występuje większymi płatami w jego części południowej. Główne piętro drzewostanu tworzy sosna z udziałem świerka, a w domieszce występują dąb i brzoza; podszyt budują jarząb,

Wigierski Park Narodowy I 343