1003268142

INŻYNIERIA ŚRODOWISKA - MŁODYM OKIEM TOM 7. 2014

hydraty różnych związków łącznie określanych jako żel, kryształy Ca(OH)2, składniki drugorzędne, niezhydratyzowany cement i pozostałości po obszarach, które w świeżym zaczynie były wypełnione wodą. Pustki te nazywa się porami kapilarnymi. Natomiast w samym żelu istnieją także pustki wewnętrzne określane porami żelowymi [5],

Na rys. 1 pokazano w sposób schematyczny występujące w zhydratyzowanym zaczynie cementowym dwa odrębne rodzaje porów. Kropki oznaczają cząsteczki żelu, nie wypełnione miejsca między nimi to pory żelowe, które pokazano w przesadnym powiększeniu. Powierzchnie oznaczone literą K to pory kapilarne.

Rysunek 1. Uproszczony model struktury zaczynu cementowego

Źródło: Dawdo Cz. [5]

Pory kapilarne na każdym etapie hydratacji zajmują tę część całkowitej objętości, która nie została wypełniona przez produkty hydratacji. Ponieważ produkty te zajmują ponad dwukrotną objętość fazy stałej, czyli cementu, objętość maleje wraz z postępem hydratacji. Pory mają zróżnicowane kształty i tworzą połączony system o układzie przypadkowym, który przenika zaczyn cementowy. Połączony system porów kapilarnych wpływa na to, że stwardniały zaczyn cementowy jest przepuszczalny, przez co wrażliwy na działanie mrozu. Hydratacja zwiększa jednak zawartość fazy stałej, a w dojrzałych i gęstych zaczynach kapilary mogą zostać zablokowane przez żel i porozdzielane w taki sposób, że powstanie układ kapilar połączonych jedynie porami żelowymi. Niewystępowanie ciągłych kapilar jest wynikiem kombinacji właściwego stosunku wodno-cementowego i dostatecznie długiej pielęgnacji na mokro [5j.

13