1098872899

Własności wytrzymałościowe

Tworzywa konstrukcyjne, charakteryzuje szereg własności fizycznych, które określają zarówno ich jakość, jak i przydatność eksploatacyjną. W praktyce nie ma możliwości oznaczania wszystkich właściwości fizycznych tworzyw, dlatego też wyodrębniono grupę własności, które potocznie nazywa się podstawowymi własnościami fizycznymi.

Do grupy tej zalicza się te własności, które są oznaczane w miarę prostymi metodami, a jednocześnie dostarczają istotnych informacji o badanym materiale. Z tego punktu widzenia najbardziej właściwym przykładem są badania właściwości tworzyw przy rozciąganiu, a ściślej mówiąc, własności, jakie obliczyć można z krzywej uzyskanej w próbie rozciągania.

Ogólna charakterystyka badania. Badanie tworzyw przy rozciąganiu polega na jednoosiowym odkształcaniu próbki o określonych wymiarach ze stałą prędkością i pomiarze lub rejestracji naprężeń w, zależności od odkształcenia.

o-=f(f)    (I)

gdzie: s - odkształcenie, zmienna niezależna; a - naprężenie zależne od przyłożonego odkształcenia.

Z otrzymanej w ten sposób graficznej zależności obliczyć można nie tylko podstawowe własności fizyczne tworzyw,

a)    wytrzymałość na rozciąganie,

b)    wydłużenie względne przy zerwaniu,

c)    naprężenie przy określonym wydłużeniu.

ale uzyskać informacje o innych własnościach fizycznych badanego materiału, jak elastyczność, ścieralność, twardość czy stopień usieciowania.

Przyłożenie określonej siły rozciągającej F powoduje zwiększenie długości początkowej próbki 1₀ do wartości l_x. Przyrost długości, czyli wydłużenie bezwzględne równe jest:

Al_x=l_x-1₀ (IR

gdzie: lo - początkowa długość próbki, [mm]; l_x - długość próbki po rozciągnięciu, [mm].

Stosunek wydłużenia bezwzględnego do początkowej długości próbki wyraża wydłużenie względne e_x