1250463360

-    wzory druków, dokumentów formalnych,

-    foldery,

-    inne materiały empiryczne.

Oczywiście, nie zawsze istnieje potrzeba zamieszczenia tego typu materiałów na końcu pracy w postaci załączników. Wszystkie załączniki należy ponumerować kolejnymi numerami cyfr arabskich, pisząc w górnym prawym rogu strony Załącznik nr W tekście głównym pracy również należy powołać się na zawarte w nim materiały przez podanie odpowiedniego numeru załącznika. Każdy załącznik należy umieścić na osobnej stronie

7. Numeracja, przypisy w pracy licencjackiej

1.    Numeracja

Wszystkie karty wydruku są objęte ciągłą paginacją, traktując jako pierwszą stronę tę, na które rozpoczyna się tekst wstępu, jako ostatnią tę, na której kończy się bibliografia (lub, jeśli są, spisy tablic czy rysunków). Nie numeruje, ( choć wlicza do kolejności stron) strony tytułowanej, spisu treści. Numeruje się strony zwykle u dołu strony po środku lub z prawej strony. Tabele muszą mieć swoją odrębną numerację. Z prawej strony nad tabelą (Tabela 1), nieco niżej odpowiednio rozplanowany tytuł tabeli. Pod tabelą: Źródło: opracowanie własne, lub Źródło: opracowanie własne na podstawie... .Podobne reguły dotyczą rysunków. Numerowanie rozdziałów - cyframi rzymskimi, a podpunktów w rozdziałach - cyframi arabskimi.

2.    Przypisy i cytaty

Wykorzystywanie cudzego dorobku naukowego, bez powołania się na autora, w świetle ustawy o prawie autorskim to plagiat. Stąd w pracy lic., muszą występować przypisy do tekstu. Cudzy tekst może być wykorzystany na dwa sposoby:

1)    Jako dosłowne przytoczenie, czyli cytat (w cudzysłowie),

2)    Jako powołanie się na myśl autora, jego pomysły czy teorie. Dobrze jest w odsyłaczu zastosować skrót: por., lub zob.

Przykłady stosowania przypisów

Przykład 1: Dzieło napisane jest przez jednego, dwóch lub trzech autorów:

¹    T. Gruszeczki, Współczesne teorie przedsiębiorstwa, WN PWN, Warszawa 2002, s. 42.

²    S.P. Robbins, D.A. DeCenzo, Podstawy zarządzania, PWE, Warszawa 2002, s. 83. ³L. Garbarski, L. Rutkowski, W. Wrzosem, Marketing: punkt zwrotny nowoczesnej firmy, Wyd. 2. PWE, Warszawa, 1996, s. 110.

Przykład 2: Dzieło napisane, przez co najmniej czterech autorów - podajemy nazwisko pierwszego z nich z dodatkiem skrótu „i in.” (i inni): ⁴W. Baka (i in.), Planowanie gospodarki narodowej, PWE, Warszawa 1976, s. 47.

Przykład 3. Dzieło jest pracą zbiorową (zbiór prac kilku autorów pod redakcją). Opis rozpoczynamy od tytułu dzieła:

9