1310108638

5

Rys. 1. Porównanie przykładowych wykresów o-e stali i betonu

W konstrukcjach zespolonych materiały o rożnych właściwościach są połączone tak, że współpracują ze sobą w przenoszeniu obciążeń - stal przenosi wytężenia rozciągające, beton zaś wytężenia ściskające. Zespolenie zwiększa nośność konstrukcji stalowej na utratę stateczności ogólnej i lokalnej. Współdziałanie stali konstrukcyjnej i stali zbrojeniowej z betonem umożliwiają podobieństwa wykresów odkształceń tych materiałów w funkcji wytężenia (zależności obciążenie-odkształcenie).

Zespolone konstrukcje stalowo-betonowe (rys. 2) stosuje się przede wszystkim jako elementy prętowe: zginane (belki, podciągi) i/lub ściskane (słupy) oraz płyty.

Zespolone belki i podciągi (rys. 2a, b) mają zazwyczaj przekrój „teowy”, złożony z pionowego żebra stalowego (np. dwuteownika) i poziomej płyty betonowej lub żelbetowej. W takich dźwigarach zginanych, w ich strefie momentów dodatnich płyta jest ściskana, stalowe żebro zaś, przejmuje siły rozciągające. W ich strefie momentu ujemnego, płyta jest uwzględniana w ocenie nośności tylko wtedy, gdy siła rozciągająca w betonie jest równoważona przez np. sprężenie (jest to ekonomicznie uzasadnione w mostach, rzadziej w budynkach). Zespolone elementy stropów projektuje się najczęściej jako belki swobodnie podparte lub połączone podatnie ze słupami.