1673067843

społeczno-politycznego i systemu gospodarczego, kształtowanie własnej przyszłości na tradycji, kulturze oraz innych wartości narodowych.¹

Bezpieczeństwo jest ciągłym, w niektórych sytuacjach bardzo skomplikowanym procesem. Można by rzec, że nie jest nam dane raz na zawsze. Zdaniem Jerzego Stańczyka „Szczególnie w stosunkach międzynarodowych bezpieczeństwo stanowi proces o zmiennej dynamice i intensywności, którą wyznaczają współzależności, zgodności i sprzeczności interesów państwa i systemów międzynarodowych. Bezpieczeństwo podlega prawom ruchów społecznych i jako takie powinno być ujmowane w sposób dynamiczny z zastosowaniem reguł dialektyki. W związku z powyższym Janusz Stefanowicz podkreśla dwoistą istotę bezpieczeństwa, które jest „zarazem stanem i procesem, czyli da się określić hic et nunc, nie odznacza się jednak niezmiennością w dłuższych przedziałach czasu, ponieważ zależy od ruchomych układów sił.”¹⁴ Moim zdaniem łudzenie się, że można uzyskać stan bezpieczeństwa w efekcie pojedynczej aktywności sprowadza się nie tyle do paradoksu, co bardziej przypomina akt samobójstwa. Wygląda to jak proces budowy własne pozycji społecznej, której nie uzyskamy ad hoc. Przekonali się o tym nawet najwięksi przywódcy współczesnego świata.

Takie rozumowanie wymaga od podmiotów podejmowania wszelkich starań na rzecz jego utrzymania. Działania te nie mogą sprowadzać się wyłącznie do przeciwdziałania starym, dobrze znanym zagrożeniom albowiem w ich miejsce pojawiają się zupełnie nowe, wymagające użycia innych metod i środków. Ewolucji powinny podlegać również instytucje bezpieczeństwa, a także zbiory aktów normatywnych. Istotę tego procesu można z łatwością wyjaśnić na przykładzie chorób zakaźnych. Pete Moore uważa, że „Nigdy nie pozbędziemy się chorób zakaźnych, bo kiedy tylko uda nam się rozprawić z jednymi przestępcami, zaraz pojawią się inni, a ich mutacje przyniosą nowe formy infekcji.”¹⁵ Tak samo nigdy nie pozbędziemy się zagrożeń dla bezpieczeństwa.

Typologia bezpieczeństwa

¹³    J. Kukułka. Bezpieczeństwo, a współpraca europejska: współzależność i sprzeczności. „Sprawy międzynarodowe", nr 7 z 1982 roku, s. 35.

¹⁴    J. Stańczyk, Współczesne pojmowanie bezpieczeństwa. Warszawa 1996, s. 18-19.

¹⁵    P. Moore, Tajemnicze choroby współczesnego świata. Nowe zagrożenia, wirusy, bakterie, zarazki. Warszawa 2009, s. 389.