1841899766

182

SPRAWOZDANIA I INFORMACJE

zbyt mały program lokalny (niektóre niespełna 1,5 godz. dziennie). Na przeszkodzie sto i brak fal średnich, na których program ten mógłby być nadawany. Jedynym rozwiązaniem byłoby przejście na fale ultrakrótkie, co jednak wiąże się z dużymi inwestycjami planowanymi w latach przyszłych. W tym roku (1964) sytuacja w tej dziedzinie nie ulegnie zmianie.

Andrzej W a 1 a t e k (wiceprzew. KdSRiT): Szereg zjawisk słusznie krytykowanych w programie telewizyjnym ma swe źródło przede wszystkim w niedorozwoju bazy technicznej. Czas nadawania programu osiągnięty przy tej bazie technicznej stanowi maksimum tego, co można uzyskać. Równocześnie istnieje olbrzymi nacisk widzów na rozszerzenie i unowocześnienie programów.

Jeśli chodzi o RSW „Prasa” — plan 1964 r. przewiduje:

—    zwiększenie nakładu globalnego o 5“ o (dzienników i czasopism); w stosunku do 1963 r. jest to wzrost nakładów nic nadążający za wzrostem potrzeb czytelniczych;

—    pula papieru przyznana na cele prasowo-wydawnicze jest o 2 tys. ton większa niż w 1963 r.; co jednak nie pozwoli na przywrócenie okrojonych objętości pism;

—    łączna objętość wszystkich pism w 1964 r. jest nieco większa od przewidywanego wykonania w roku 1963, stanowi jednak znaczne pogorszenie w stosunku do planu jaki był ustalony na r. 1963;

—    w 1964 r. RSW „Prasa” podejmie kilka inicjatyw prasowo-wydawniczych. m. in. organizując 8 nowych mutacji w 6 dziennikach i zwiększy częstotliwość ukazywania się trzech mutacji Gazety Zielonogórskiej;

—    poziom zatrudnienia i funduszu płac kształtować się będzie nieco powyżej poziomu 1963 r.

W odpowiedzi na pytania posłów, prezes RSW „Prasa” Mieczysław Z a w a d-ka stwierdził m. in.:

Na skutek zmniejszenia w roku 1963 objętości szeregu dzienników i czasopism uległy zachwianiu właściwe proporcje pomiędzy formami dziennikarskimi na niekorzyść publicystyki, co w świetle uchwał XIII Plenum KC PZPR ma szczególnie niekorzystną wymowę. Zwiększona w 1964 r. pula papieru zostanie przeznaczona na przywrócenie objętości niektórych dzienników⁷ i czasopism.

Wśród innowacji 1964 r.: 1. zapewnienie ośrodkom wojewódzkim dw^ru tytułów' dzienników⁷ ukazujących się w niedzielę, zamiast dotychczasowego jednego; 2. zwiększenie liczby mutacji; 3. zwiększenie usług Agencji Robotniczej.

Podobnie jak i na jednym z poprzednich posiedzeń Komisji sprawo dostaw papieru na potrzeby prasy wywołała ożywioną dyskusję posłów⁷ (zob. Zeszyty Prasoznawcze nr 4/1963). Poroszono przede wszystkim sprawcę skutków, jakie powoduje niezaspakajanie potrzeb rynku czytelniczego w prasę. Komisja uchwaliła poprzednio dezyderat postulujący rozważenie możliwości ograniczenia eksportu papieru gazetowego z uwagi na niezaspokojone potrzeby krajowe. Odpowiadając na ten dezyderat., przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów⁷. Stefan Jędrychowski, nadesłał Komisji wyjaśnienie, iż napięte saldo handlu zagranicznego nie pozwala na zmniejszenie ilości eksportowanego papieru. Eksport papieru stanowi znikomą część krajowej produkcji papieru i nie rzutuje w sposób zasadniczy na wielkość puli papieru przeznaczoną na produkcję książkową. O rozmiarach tej puli decyduje przede wszystkim rozmiar produkcji przemysłu papierniczego, zbyt małej w⁷ stosunku do potrzeb. Przemysłowi papierniczemu postawiono zadania zmniejszenia posiadanych rezerw⁷ produkcyjnych, modernizacji i usprawnienia pracy. Podjęto prace nad zwiększeniem stopnia wykorzystania maszyn papierniczych, a także poprawą jakości surowców i półfabrykatów oraz udoskonaleniem technologii.

Helena Jaworska (pos. PZPR) zwróciła uw⁷agę w swym wystąpieniu, że ta odpowiedź niedostatecznie zbiega się z dezyderatem Komisji, która nie proponowała ograniczenia eksportu papieru w⁷ ogóle, lecz jedynie sugerowała rozważenie możliwości ograniczenia eksportu papieru gazetowego. Jak wynika ze wspomnianej odpowiedzi Komisji Planowania, eksport papieru gazetowego w ostatnich latach nie uległ wzrostowi, gdy tymczasem przydziały papieru dla dzienników i czasopism zmalały. W wypadkach uzasadnionych wymogami rynku krajowego zdarzało się już, że ograniczano eksport (węgiel, artykuły rolno-spożywcze). Czy szkody społeczne, spowodowane eksportem papieru gazetowego, nie są większe aniżeli zysk osiągany z tego eksportu — to był problem, którego rozważenie postulowała Komisja.