1862543122

Tadeusz Sakowicz - Wt^spolec^m a mogah^kja 201

-    kształtowanie poczucia odpowiedzialności wobec innych, szczególnie bliskich osób;

-    wdrażanie do umiejętnej pracy zawodowej a w tym przede wszystkim otwartości na konieczność i umiejętność szybkiego kształcenia się w celu zdobywania kwalifikacji dających większe szanse zdobycia atrakcyjniejszej pracy;

-    budowanie więzi z innymi ludźmi, również z współuczestnikami niedoli więziennej;

-    kształtowanie empatii wobec innych, pozostających w jeszcze gorszej niż oni sytuacji życiowej;

Wypada przy tym podkreślić, że skuteczna resocjalizacja to nie tylko praca z samym więźniem, ale również przygotowanie środowiska, do którego prędzej czy później on powróci po odbyciu kary pozbawienia wolności czy w przypadku warunkowego zwolnienia. W tym celu niezbędne są działania ukierunkowane na pracę ze środowiskiem naturalnym więźnia. Chodzi tu nie tylko o pracę z jego rodziną, ale również z jej otoczeniem, czyli środowiskiem lokalnym. Konieczna jest do tego współpraca z odpowiednimi instytucjami, organizacjami i stowarzyszeniami mogącymi wydatnie przyczynić się do poprawy czy odbudowania zerwanych więzi społecznych. Osoba doświadczona więzieniem musi mieć świadomość, że nie jest absolutnie odtrącona przez otoczenie. W przeciwnym razie skuteczność resocjalizacji będzie miała zwykle charakter jakościowo wątpliwy a recydywa stanie się jedyną drogą wyjścia z beznadziejności, która jest najczęściej udziałem byłych więźniów. Zatem więź społeczna, o której mowa w niniejszym opracowaniu to nie tylko więź pomiędzy⁷ więźniem i społeczeństwem, ale również więź społeczeństwa z nim. I o tym powinni wszyscy pamiętać.