2192972453

promieniowania na jonizujące i niejonizujące. Zakresy różnych rodzajów promieniowania przedstawia poniższy rysunek [3].

Częstotliwość (HZ)

Monitory

RacSo (fale dkigie)

komputerowe

Radio (UKF) Telewizja

Telefonia komórkowa

Światło słoneczne

Promieniowanie Roentgenowskie i gamma

? --

Promieniowanie kosmiczne

m --

■1<P-

Rys. 1. Zakresy promieniowania jonizującego i niejonizującego [3]

Promieniowanie ultrafioletowe jest to promieniowanie elektromagnetyczne odkryte przez J. Ritter’a i W.H. Wollaston’a w 1801 roku. Długość fali promieniowania UV zawiera się w przedziale od 10 do 400 nm, a do jego detekcji wykorzystuje się fotoogniwa, fotopowielacze i przetworniki promieniowania. Promieniowanie to nie wywołuje wrażeń wzrokowych u człowieka. Obszar promieniowania UV dzieli się na 4 zakresy [4]:

•    Zakres A, długość fali od 315 do 400 nm,

•    Zakres B, od 280 do 315 nm,

•    Zakres C, od 200 do 280 nm,

•    Zakres D (nadfiolet próżniowy) 10 - 200 nm.

Najsilniejszym naturalnym źródłem promieniowania ultrafioletowego jest Słońce. Nieznaczna część z tego promieniowania dociera do powierzchni Ziemi (przed promieniowaniem UV pochodzącym ze Słońca chroni nas atmosfera, zawarty w niej ozon silnie pochłania ten rodzaj promieniowania). Emisję promieniowania UV zaobserwować można również w ciałach ogrzanych do temperatury około 3000 K. Promieniowanie UV emitowane jest również przez sztuczne źródła takie jak lampy wyładowcze [4].

Promieniowanie nadfioletowe wykorzystywane jest m.in. w badaniach nieniszczących, technice oświetleniowej, sterylizacji pomieszczeń, analizie luminescencyjnej, badaniach mikroskopowych tkanek i komórek, kryminalistyce, przemyśle do przyśpieszania procesów polimeryzacji tworzyw sztucznych, a także muzealnictwie [4].

Promieniowanie UV charakteryzuje się dużą energią fotonów (zwłaszcza zakresu B i C), dlatego wpływa ono na właściwości fizyczne i chemiczne organizmów żywych.

2