1. Struktura programu obrobki.
W przypadku gdy POT zawiera fragmenty, w których powtarzają się sekwencje tych samych lub podobnych, różniących się jedynie wartościami parametrów, operacji, to celowe jest przeniesienie tych fragmentów do podprogramów. W programie głównym umieszcza się tylko wywołania podprogramów.
Format podprogramu jest identyczny jak format programu POT. Treść rozdziałów: 1.1, 1.2 i 1.3 odnosi się również do podprogramów. Różnica polega wyłącznie na:
- zmianie formatu etykiety na % SPF04
- zmianie formatu bloku kończącego podprogram na N05 M17.
Przykładowy tekst podprogramu: %SPF4567
N100G91 G0X20 Y-20 N110G1 Z15F60 N120M17
UWAGA: Nie należy używać następujących numerów dla oznaczania
podprogramów: 81 do 89 oraz 900 do 931. Numery te są zarezerwowane dla oznaczenia standardowych podprogramów opisujących cykle i makrocykle stałe. Można je używać jedynie w przypadku programowania własnych cykli stałych zapisywanych do pamięci programów, które mają zastąpić cykle standardowe. Cykle zapisane w pamięci programów mają priorytet - " przykrywają " cykle standardowe zapisane w pliku systemowym cykli stałych.
Wywołanie podprogramu wymaga umieszczenia w programie głównym bloku zawierającego numer podprogramu Lxxxx i zadeklarowanej liczby wykonań podprogramu Pxx zgodnie z poniższym przykładem.
Przykład wywołania podprogramu:
N100L111 P3
Podprogram LIII wykonywany jest trzy razy
W przypadku gdy podprogram ma być wykonany tylko jeden raz można nie deklarować liczby wykonań PI.
Np. zamiast deklaracji: L100 PI można zadeklarować: LIPO,
Maksymalna liczba powtórzeń podprogramu: 99
Maksymalna liczba zagłębień: 3
15
CNC PRONUM 640FC Instrukcja Programowania