Do oceny uciążliwości wysiłku fizycznego metodą szacunkowo-tabelaryczną wg Lehmanna brane są pod uwagę następujące składniki:
a) wydatek energetyczny [kJ/8h], wyrażający pracę mechaniczną (wysiłek dynamiczny) wykonaną podczas czynności roboczych,
b) wysiłek statyczny, związany ze stałym napięciem mięśni podczas pracy w wymuszonej pozycji ciała,
c) powtarzalność ruchów, określającą uciążliwość pracy wywołaną jednostronnym obciążeniem układu mięśniowego w wyniku wykonywania jednostajnych, monotonnych ruchów roboczych (np. na taśmie montażowej).
Sposób posługiwania się metodą jest następujący:
a) opracować tabelę „fotografia dnia roboczego” wg wzoru podanego w tabeli A na str. 6,
b) obliczyć wielkość wydatku energetycznego z tabel 1 i 2,
c) ocenić kolejne składniki uciążliwości w skali punktowej wg tabel 4-6,
d) podsumować oceny punktowe wg tabeli 3., w pisać je do tabeli B na str. 6.
e) odczytać łączną uciążliwość danej pracy fizycznej z tabeli 6
Wydatek energetyczny metodą Lehmanna można oszacować dla prac średnio ciężkich i ciężkich z dokładnością rzędu 10%, co jest wystarczające dla potrzeb przemysłowych.
Uwagi do posługiwania się metodą Lehmanna:
a) dopuszczalne są niewielkie interpolacje wartości z tabel,
b) przerwy w pracy winny być wliczone, z uwzględnieniem jedynie pozycji ciała, w jakiej pracownik te przerwy spędza,
c) dokładność szacowania wydatku energetycznego spada, gdy okresy pracy przedzielone są długimi przerwami.
Fotografia dnia roboczego
Przed przystąpieniem do oceny należy sporządzić zestawienie wszystkich czynności roboczych wykonywanych przez pracownika w ciągu 8 godz. zmiany roboczej. Zestawienie takie zwane jest fotografią dnia roboczego (tab.8.).
Oznaczenia do tab.8.:
t - czas trwania danej czynności roboczej [min],
wa - wydatek energetyczny z uwagi na pozycję tułowia [kJ/min],
wb - wydatek energetyczny z uwagi na pracę kończyn [kJ/min],
wc - wydatek energetyczny na daną czynność roboczą [kJ], obliczony jako
5