2212791067

r

Spust stali

węglowych, koks), dodatki stopowe - głównie żelazostopy, odtleniacze (glin, żelazokrzem, żelazo - krzemo - mangan), spieniacze żużla(rozdrobnione materiały węglowe). Złom stalowy z dodatkiem wapna ładuje się do koszy. Sadzenie odbywa się dwoma lub trzema koszami, jest to zależne, od jakości złomu, czyli gęstości nasypowej. Mniejsza ilość koszy skraca czas procesu roztapiania wsadu oraz zużycia energii. Rozkład czasowy procesu EAF został przedstawiony na ilustracji 5. Jak z niej wynika, sadzenia przy użyciu dwóch koszy jest o 13 minut krótsze niż przy użyciu trzech koszy. Piec jest zamykany sklepieniem, a prąd jest doprowadzany do elektrod dopiero po tym jak pierwszy kosz jest już załadowany. Poza energią pochodzącą z łuku, ciepło jest dostarczane również przez prace palników paliwowo - tlenowych. Umieszczone są one w ścianach pieca oraz w oknie, dzięki temu jest możliwe roztopienie wsadu również w tzw. zimnych miejscach. Po osiągnięciu odpowiedniej temperatury następuje roztapianie wsadu. Gdy wsad z pierwszego kosza jest całkowicie roztopiony, ładuje się kolejny. Następnym etapem jest świeżenie, podczas, którego utlenia się domieszki węgla, fosforu, manganu, krzemu, żelaza. W tym celu zwykle wykorzystuje się tlen gazowy, który jest wdmuchiwany przez lancę. Tlen wdmuchuje się również, aby dopalić tlenek węgla pochodzącego z wypalania węgla. Temperatura w piecu także wzrasta w wyniku egzotermicznej reakcji utleniania. W wyniku procesów chemicznych z udziałem tlenu powstają gazy i wyziewy, składające się z cząstek tlenku żelaza, CO2, CO oraz innych produktów. Tlenki żelaza będące produktem utleniania mieszają się z żużlem. Aby przeprowadzić reakcje redukcji tlenków żelaza wdmuchuje się węgiel.

Rysunek 5 Schemat produkcji stali. [21]

12