Serce dorosłego człowieka waży 250-350 g i ma wielkość zaciśniętej pięści. Położone jest w śród-piersiu w jamie klatki piersiowej za mostkiem po lewej stronie, zwrócone koniuszkiem w lewo (koniuszek serca leży za piątą przestrzenią międzyżebrową), a podstawą w prawo [9, 10].
Serce dzieli się na lewą i prawą część, a pomiędzy nimi znajduje się przegroda międzykomo-rowa. W obydwu częściach znajdują się jeden przedsionek oraz jedna komora. Cienkościenne przedsionki zbierają krew żylną i poprzez zastawki wypychają krew do grubościennych komór. Zastawki zbudowane są z mocnej tkanki włóknistej i zapobiegają cofaniu się krwi w fazie rozkurczu (następującym po skurczu) [9].
Ograniczone jest z czterech stron [9]:
• z prawej przez prawy przedsionek,
• z lewej głównie lewą komorą,
• od góry granica jest tworzona przez przedsionki wraz z dużymi naczyniami,
• od dołu ogranicza ją przede wszystkim prawa komora.
Wyróżniamy cztery powierzchnie serca [9]:
• mostkowo-żebrową położoną za mostkiem, tworzoną głównie przez prawą komorę,
• płucną - leżącą w zagłębieniu lewego płuca, złożoną w przeważającej części z lewej komory,
• przeponową - znajdującą się w dolnej części mięśnia sercowego, składającej się z obu komór,
• podstawę - u góry, skierowaną ku tyłowi, budowaną przez lewy przedsionek.
Rolę ochronną mięśnia sercowego stanowi klatka piersiowa (zbudowana z tkanki chrzęst-nej i kostnej) oraz bezpośrednio osłania go worek osierdziowy. Osierdzie składa się z dwóch zasadniczych części [6, 9]:
• z osierdzia surowiczego - charakteryzującego się o dwuwarstwową budową: blaszka trzew-na i blaszka ścienna płynnie na siebie zachodzą; wolna wąska przestrzeń między składowymi wypełniona jest płynem zmniejszającym tarcie komór w trakcie ich skurczu,
• z osierdzia włóknistego - zewnętrznej nieelastycznej warstwy złożonej z tkanki łącznej, ma gwarantować nie tylko ochronę w trakcie urazu, ale również zapewnić połączenie między sąsiadującymi strukturami, np. naczyniami krwionośnymi oraz ma zapobiegać przepełnianiu się serca.