Rachunkowość wiedzy
rejestruje procesy pozyskania, posiadania lub zużywania dóbr. Ewidencji tej dokonuje się na tworzonych specjalnie w tym celu kontach księgowych.
Zgodnie z aksjomatem wartość pieniężna operacji gospodarczej zapisana po stronie „Debet” określonego konta księgowego musi być równa wartości pieniężnej zapisanej po stronie „Credit” przeciwstawnego konta księgowego. Obrazuje to schemat:
Debet konto „A” Credit
(1) 7.000
Debet konto „B” Credit
7.000 (1)
Operacja (1) o wartości 7.000 jednostek pieniężnych została zaksięgowana po stronie „Debet” konta „A” i po stronie „Credit” konta „B”. Można więc powiedzieć, że aksjomat „Debet = Credit” to uniwersalny klucz, który otwiera wszystkie drzwi w systemie rachunkowości. Jego konsekwentne stosowanie pozwala zachować równowagę bilansową oraz zgodność pomiędzy bilansem a rachunkiem wyników. Ten klucz wymaga jednak opanowania podstawowej biegłości w posługiwaniu się nim, a to wiąże się z koniecznością złamania kodu językowego rachunkowości.
Rachunkowość jest szczególnym rodzajem kodu językowego, który ukształtował się w średniowieczu wśród kupców i bankierów. Wówczas nie było jeszcze znane rozróżnienie pomiędzy językiem i metajęzykiem. Same słowa „debet” i „credit” pochodzą z łaciny, gdzie czasownik „debeo” oznacza „być dłużnym, mieć długi u kogoś”, „być zobowiązanym w czymś wobec kogoś”. Czasownik „credo” znaczy „powierzyć coś komuś”, „pożyczyć (pieniądze)”, „ufać”, „dawać komuś wiarę”. W języku polskim przyporządkowano im odpowiednio terminy „winien” i „ma”. Na przestrzeni wieków w procesie konstruowania systemu rachunkowości podwójnej te intuicyjnie oczywiste słowa stopniowo traciły pierwotne, a zarazem potoczne, znaczenie. Współcześnie w obszarze kodu językowego rachunkowości słowa „Debet” („Winien”) oraz „Credit” („Ma”) oznaczają wyłącznie odpowiednią stronę konta księgowego. Warto mieć to na uwadze stawiając pierwsze kroki w prowadzeniu ksiąg rachunkowych.