img254 (11)

rzeczywistym przebiegu procesu wytwarzania towarów lub usług, porównania ich z celami organizacji a następnie formułowania zaleceń o charakterze motywacyjnym, organizatorskim i planistycznym oraz wprowadzenia korekt do ustalonych wzorców.

6.    Szczeble zarządzania w sektorze publicznym.

Makrozarządzanie- oddziaływanie na organu władzy na rozwój społeczno- gospodarczy oraz na procedury podejmowania (zarządzanie w skali całej gospodarki); mezozarzadzanie ( zarządzanie w poszczególnych strefach życia społeczno- gospodarczego)- tworzenie warunków dla sprawnego funkcjonowania podmiotów gospodarki regionu, czyli zarządzanie rozwojem regionalnym i lokalnym, Mikrozarządzanie (zarządzanie organizacjami szczebla podstawowego-gmina), inspirowanie lokalnych przedsięwzięć społecznych i gospodarczych, wykorzystanie inicjatyw lokalnych, sprawnych realizacji zadań zleconych przez adm. Rządową.

7.    Istota i formy marketyzacji usług.

1. Wprowadzenie mechanizmów rynkowych do procesów świadczonych usług publicznych wywołało zjawisko marketyzacji tych usług, 2. marketyzacja tych usług polega na realizacji mieszanych strategii z co najmniej jedną cechą mechanizmu rynkowego (np. konkurencja), 3. marketyzacja nie obejmuje krańcowych rozwiązań tj., tradycyjnego dostarczania usług publ. I całkowitej prywatyzacji. Wg. kryteriium organizatora usług można wskazać na: sprzedaż przez instytucje rządowe, porozumienie międzynarodowe, kontrakt, kontrakt z subwencją, koncesja, franchising, subwencja, bon.

8.    Zakres usług publicznych.

Są to takie usługi w których procesie świadczenia przynajmniej jeden element ma charakter publiczny, np. własność środków (kontrakt na zarządzanie np. wynajem prywatnej firmy do zarządzania publ. Środkami transportu), charakter zarządzania (kontrakt na realizację zadań, np. czasowe wynajęcie pracowników) czy charakter zatrudnienia (opłacone przez rząd wynagrodzenie pracowników skierowanych do pracy w prywatnej firmie). Podstawowym kryterium jest czy konkretne działania są usługą publiczną, czy jest to służenie interesowi publicznemu.

9.    Konkurencja w sektorze publicznym.

W niektórych dziedzinach org. Publ. Funkcjonują w warunkach zbliżonych do monopolu, np. w sferze bezpieczeństwa narodowego. W pozostałych dziedzinach podlegają działaniu konkurencji innych org. Publ., organizacji sektora społecznego lub przedsiębiorstw prywatnych. Konkurowanie dotyczy zasobów materialnych, finansowych, ludzkich a także rynków w przypadku publicznych i państwowych przedsiębiorstw operujących w tej samej branży. Gdy porównanie odnosi się do towarów lub ich grup i wskazuję przewagę przedsiębiorstwa a nad podobnymi towarami innych przedsiębiorstw wyróżnia się mikrokonkurencyjność. Z kolei odnosząc się do towarów i usług poszczególnych branż, gałęzi czy też działów gospodarki narodowej- mezokonkurencyjność, natomiast mająca międzynarodowy charakter konkurencyjność gospodarek krajowych- makrokonkurencyjność.

10.    Zarządzanie zmianą organizacyjną.

W procesie zmiany szczególną rolę odgrywa tzw. agent zmiany czyli osoba, grupa lub organizacja która ponosi odpowiedzialność za pełnienie przywódczej roli w kierowaniu procesem zmiany. Podstawowe modele zmiany: 1. model czynnych badań, 2. model trzystopniowy (zakłada, że zachowania jednostek są podporządkowane określonym normom i wartościom uznawanym przez grupę do której należą oraz warunkiem doskonalenia zmiany jest wprowadzenie i udoskonalanie nowych wzorców zachowań. Zmiany dotyczą najczęściej czterech obszarów: strategii organizacji, struktura, techniki i technologii oraz ludzi. Fazy -I odmrożenie obecnej sytuacji, II- osiągnięcie nowego poziomu, III- zamrożenie na nowym poziomie). 3. wielofazowy model zaplanowanej zmiany.