WSTĘP
Sprawozdanie finansowe nowoczesnego przedsiębiorstwa nierzadko przywodzi na myśl górę lodową dryfującą po wodach oceanu. Aktywa i pasywa w nim ujawnione to zaledwie czubek góry, której większa część jest ukryta. Taki stan rzeczy nie wynika z nierzetelności księgowego, ale niedomagań samej teorii rachunkowości. Rachunkowość finansowa na przestrzeni minionych wieków wypracowała niezawodną metodykę kontrolowania zasobów kapitału oraz pomiaru efektywności procesów pracy. Obecnie stoi przed istotnym wyzwaniem stworzenia metodyki ewidencjonowania zasobów wiedzy. Wiedza bowiem, w coraz większym stopniu, przyczynia się do osiągania korzyści ekonomicznych jednostek gospodarujących, a zarazem posiada swoją wartość ekonomiczną, którą można wiarygodnie ustalić. Te przesłanki wystarczą, aby wskazać na obiektywną potrzebę wyodrębnienia oraz opracowania podstaw teoretycznych rachunkowości wiedzy.
Rachunkowość wiedzy to najmłodsza subdyscyplina rachunkowości finansowej ściśle związana z rozwojem gospodarki opartej na wiedzy. Jej przedmiotem jest wycena zasobów wiedzy oraz ich ujmowanie w ewidencji księgowej podmiotów gospodarujących. Rachunkowość wiedzy pozwala przedstawiać w sprawozdaniu finansowym jednostki, obok jej tradycyjnych elementów, także wiedzę, kluczowe kompetencje, doświadczenie zawodowe, innowacyjność oraz relacje z otoczeniem. Jest więc logicznym uzupełnieniem zasad tradycyjnej rachunkowości, wynikającym z aktualnie zachodzących przemian, które można scharakteryzować jako przejście od społeczeństwa przemysłowego do społeczeństwa informacyjnego.
7